پیمانکاری ، طراحی و اجرای ساختمانهای ویلایی و آپارتمان در غرب مازندران             

انواع سبکهای معماری داخلی
معرفی محبوب‌ترین انواع سبک های معماری داخلی


طراحی داخلی سنتی
«طراحی داخلی سنتی» (Traditional Interior Design)، یکی از شناخته شده‌ترین انواع سبک های معماری داخلی است. در این سبک طراحی، از میز و صندلی‌های چوبی با رنگ تیره و دارای نقش و نگار استفاده می‌شود.
منشا معماری داخلی سنتی، به قرن‌های ۱۸ و ۱۹ میلادی (قرن‌های ۱۲ و ۱۳ شمسی) در اروپا، مخصوصا فرانسه و انگلیس بازمی‌گردد. طراحان آن دوران، اغلب از هنر و فرهنگ اروپای باستان الهام می‌گرفتند. امروزه طراحی داخلی به سبک اروپای باستان با عنوان «نئوکلاسیک» (Neoclassical) شناخته می‌شود. البته در قرن‌های ۱۸ و ۱۹ به آن، «سبک امپراتوری» (Empire Style) می‌گفتند.
در معماری داخلی به سبک سنتی، معمولا نکات زیر رعایت می‌شوند:
-    تاکید بر روی تقارن و چینش منظم
-    جزئیات معماری نظیر روکوب چوبی و گچ‌بری
-    المان‌های تزئینی مانند لوستر و قفسه کتاب
-    آرایش رنگ‌های خنثی به همراه مجموعه‌ای از رنگ‌های پر
-    بافت‌های لطیف نظیر کتان، مخمل یا پشم
-    مبلمان دارای سایه‌نما یا سلونت
-    پرده‌های چندلایه و اغلب بدون والان
-    الگوهای کلاسیک نظیر طرح‌های شطرنجی، موجدار و گلدار
-    کفپوش چوبی تیره


طراحی داخلی معاصر
«طراحی داخلی معاصر» (Contemporary Interior Design)، یکی از انواع سبک های محبوب معماری داخلی است که بر روی ایجاد فضاهای شیک و ظریف به همراه آیتم‌های امروزی تمرکز می‌کند.
فضاهای باز، خطوط مستقیم و ترکیب المان‌های طبیعی و صنعتی را می‌توان به عنوان مشخصه‌های اصلی این سبک دانست. سرآغاز طراحی داخلی به سبک معاصر، اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی (اواخر دهه ۱۳۷۰ شمسی) است.
از نظر لغوی، به هر چیزی که مربوط به حال حاضر (عصر کنونی) باشد، «معاصر» می‌گویند. بنابراین، در سال‌های آینده، طراحی معاصر فعلی نیز مانند تمام سبک‌های دیگر به تاریخ می‌پیوندد و سبک معاصر جدیدی در آن دوران ظهور می‌کند. بر اساس این تعریف، معماری داخلی معاصر، به عنوان یک سبک پویا و در حال توسعه در نظر گرفته می‌شود.
برخی از افراد، طراحی معاصر یا امروزی را با طراحی مدرن اشتباه می‌گیرند. البته این دو سبک، تا حدودی به یکدیگر شباهت دارند اما تفاوت‌های آن‌ها نیز غیرقابل انکار هستند. سبک طراحی داخلی معاصر را می‌توان در هفت اصل زیر خلاصه کرد:
-   فرم‌های ساده
-   زمینه خنثی در کنار آیتم‌های رنگی
-   آثار هنری
-   نورپردازی نمایشی
-   سطوح سخت
-   نمودهای تکنولوژی
-   افزایش کارایی


طراحی داخلی مدرن
«طراحی داخلی مدرن» (Modern Interior Design)، یکی از انواع سبک های ساده در معماری داخلی است که بر روی فراهم کردن یک محیط دنج و ٰآرامبخش تمرکز می‌کند. شروع نوگرایی یا مدرنیسم به سال ۱۸۷۵ میلادی (سال ۱۲۵۴ شمسی) بازمی‌گردد.
در دهه ۱۹۳۰ میلادی (دهه ۱۳۱۰ شمسی) به بالاترین سطح محبوبیت خود رسید و با ظهور پست‌مدرنیسم، به آرامی از اوج فاصله گرفت. امروزه این سبک، ترکیبی از سبک‌های اسکاندیناویایی، میدسنچری مدرن و پست مدرن است. یکی از مهم‌ترین اصول سبک مدرن، طراحی فرم‌ها با توجه به کاربری است.
برخی از مهم‌ترین مشخصه‌های طراحی داخلی مدرن عبارت هستند از:
-   آیتم‌های هنری مدرن
-   دیوارهای خنثی به رنگ سقید یا خاکستری
-   خطوط ساده و مستقیم
-   المان‌های صنعتی
-   خلوتی (مخصوصا روی سطوح پیشخوان‌ها، طاقچه‌ها، دیوارها و تمام نواحی مشهود خانه)
-   استفاده از رنگ‌های اصلی (قرمز، زرد، آبی، سیاه و سفید)
-   طراحی باز اتاق‌های نشیمن، پذیرایی و آشپزخانه
-   مبلمان ساده
-   عدم استفاده از گچ‌بری
-   پنجره‌های بزرگ

معماری داخلی مدرن، شباهت‌های متعددی به معماری داخلی معاصر دارد. سبک معاصر به میزان زیادی از سبک مدرن تاثیر گرفته است. از شباهت‌های این دو سبک می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
-   مینیمالیسم
-   خطوط مستقیم در طراحی لوازم و معماری
-   فضاهای باز، اتاق‌های نشیمن ترکیبی
-   طراحی بر اساس کاربری
-   مجموعه رنگ‌های خنثی

در کنار شباهت‌های بالا، سبک‌های مدرن و معاصر، تفاوت‌های مشخصی دارند که مهم‌ترین از آن‌ها عبارت هستند از:
-   تاریخچه: طراحی مدرن به اواخر قرن ۱۹ تا پایان قرن ۲۰ میلادی مربوط می‌شود؛ در حالیکه طراحی معاصر از اواخر قرن ۲۰ تا به امروز ادامه دارد.
-   متریال: طراحی مدرن بر روی استفاده از چوب تیره، چرم، بتن، آکریلیک و کروم تمرکز می‌کند. در طرف مقابل، نگاه طراحی معاصر بر روی استفاده از چوب روشن، مصالح سازگار با محیط زیست و مواد بازیافتی (شیشه، پلاستیک و چوب) معطوف است.
-   معماری: خطوط افقی و عمودی مستقیم، مشخصه مهم معماری داخلی مدرن هستند. با وجود اهمیت این خطوط در معماری داخلی معاصر، فرم‌های مورد استفاده در آن‌ها، انحنای بیشتری دارند.
-   نورپردازی: در معماری داخلی مدرن، نورپردازی معمولا به صورت ساده و بر اساس کاربری فضا تعیین می‌شود. در طرف مقابل، در معماری داخلی معاصر، نورپردازی بزرگ و حتی هنری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
آشنایی با تفاوت‌های طراحی مدرن و معاصر، برای درک دیگر انواع سبک های معماری داخلی ضروری است؛ چراکه امروزه بسیاری از سبک‌ها از ترکیب دو یا چند سبک تشکیل می‌شوند. به عنوان مثال، طراحی داخلی انتقالی، ترکیبی از سبک‌های سنتی و معاصر است. با این وجود، بسیاری آن را با ترکیب سبک‌های سنتی و مدرن اشتباه می‌گیرند.


طراحی داخلی انتقالی یا طراحی داخلی ترنزیشنال
«طراحی داخلی انتقالی» (Transitional Interior Design)، در حال حاضر یکی از محبوب‌ترین سبک‌های معماری داخلی است. این سبک، بین سبک‌های سنتی و معاصر قرار دارد. طراحی ترانزیشنال، ظرافت طراحی سنتی را با خطوط و منسوجات معاصر ترکیب می‌کند. منشا این سبک به دهه ۱۹۵۰ (دهه ۱۳۳۰ شمسی) میلادی بازمی‌گردد. در آن دوران، به دلیل تکراری شدن سبک مدرن برای بسیاری از طراحان و مالکان، ترکیبی از سبک سنتی با سبک معاصر به وجود آمد.
در هر دوران، المان‌های طراحی، متریال و اصول زیبایی‌شناسی با دوران‌های دیگر تفاوت دارد. از این‌رو و به دلیل بهره‌گیری سبک انتقالی از المان‌ها، متریال و زیبایی‌شناسی معاصر، این سبک با گذشت زمان دستخوش تغییر و تکامل می‌شود. ماهیت تکاملی معماری داخلی ترانزیشنال، سبکی را به وجود می‌آورد که همزمان حس تازه و همیشگی بودن را القا می‌کند. برخی از مشخصه‌های اصلی این سبک از انواع سبک های معماری داخلی عبارت هستند از:
-   رنگ‌های خنثی: در طراحی انتقالی، معماران از رنگ‌های خنثی نظیر بژ، قهوه‌ای خاکستری، سفید و قهوه‌ای مایل به زرد استفاده می‌کنند. رنگ‌های تیره مانند قهوه‌ای تیره، به منظور عمق‌بخشی به فضاهای انتقالی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
-   نقطه کانونی منفرد: طراحی انتقالی نیز با تقلید از طراحی مدرن، به یک نقطه کانونی بسنده می‌کند. چینش آیتم‌های اتاق در اطراف یک نقطه کانونی مرکزی نظیر لوستر یا میز غذاخوری، به فضا ظرافت و حس صمیمیت می‌بخشد.
-   ترکیب متریال جدید و قدیم: در خانه‌های طراحی شده به سبک ترانزیشنال می‌توان ترکیب هارمونیکی از متریال قدیمی و جدید را مشاهده کرد. به عنوان مثال، در این خانه‌ها معمولا از مبلمان چوبی مدل سلطنتی به همراه تزئینات و لوازم مدرن فلزی و شیشه‌ای استفاده می‌شود.
-   الگو و رنگ‌های شاخص: در طراحی ترنزیشنال، انتخاب پارچه‌ها به طور دقیق و بر اساس مجموعه‌ای از رنگ‌ها و الگوهای مشخص انجام می‌گیرد. از بافت‌های رایج در این سبک طراحی داخلی می‌توان به بافت جیر، مخمل و کاموا اشاره کرد.


طراحی داخلی التقاطی
«طراحی داخلی التقاطی» (Eclectic Interior Design)، از انواع سبک های معماری داخلی است که در حال حاضر بسیاری از مجله‌ها و برنامه‌های تلویزیونی آن را به نمایش می‌گذارند. هنگام مشاهده اتاق‌های طراحی شده به سبک التقاطی، شاید این طور به نظر بیاید که طراحان، چندین آیتم را به صورت اتفاقی در کنار یکدیگر قرار داده‌اند و به یک نتیجه دلخواه رسیده‌اند.
«اکلتیک» «Eclectic» در لغت به معنی «انتخاب و استفاده» یا به اصطلاح عامیانه «گلچین کردن» است. بنابراین، سبک التقاطی را می‌توان گلچین آیتم‌های مختلف از سبک‌های متفاوت و کنار هم قرار دادن حساب‌شده آن‌ها برای دستیابی به یک ظاهر منحصر به فرد تعریف کرد.
معماری داخلی التقاطی، یک سبک آزاد در طراحی فضا محسوب می‌شود که به دلیل امکان تطابق آن با شخصیت و علاقه‌مندی‌های افراد، محبوبیت آن روز به روز در حال افزایش است. اجرای این سبک، در ظاهر ساده به نظر می‌رسد اما در عمل، طراحی التقاطی یکی از چالش‌برانگیزترین سبک های معماری داخلی به شمار می‌رود.

با وجود آزادانه بودن این سبک، اصولی اجرای آن را می‌توان به هفت مورد زیر تقسیم کرد:
-   انتخاب رنگ: پیش از هر کاری، مجموعه رنگ‌‌های اصلی مورد نظر خود را انتخاب کنید. انتخاب رنگ در مرحله اول، امکان برقراری هارمونی فضا و جلوگیری از بی‌نظمی و بهم‌ریختگی را فراهم می‌کند. یک پالت رنگ خنثی و یک رنگ شاخص، برای شروع کافی است.
-   بازی با الگوها: استفاده از فرش‌های الگودار و کوسن‌های تزئینی می‌تواند طرح‌های متفاوتی را به اتاق اضافه کند. ترکیب شکل‌های هندسی، گلدار و حتی خالدار با دیگر الگوها، زیبایی‌شناسی فضا را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
-   نمایشگاه دیواری: استفاده از دیوار به عنوان محل نمایش عکس‌ها، تابلوهای هنری و آیتم‌های تزئینی، به هر اتاقی شخصیت می‌بخشد. در معماری التقاطی، معمولا از دیوار به عنوان یک نمایشگاه کوچک برای به نمایش گذاشتن آیتم‌های هنری و شخصی مورد علاقه استفاده می‌شود.
-   کنتراست و بافت‌های متفاوت: کنتراست به عنوان یکی از المان‌های اصلی در طراحی التقاطی به شمار می‌رود. استفاده از بافت‌های متفاوت می‌تواند به ایجاد کنتراست کمک کند. مرمر، چرم، چوب یا فولاد در مقابل رواندازهای پرزدار، قالی‌های پشمی یا آجر، از نمونه بافت‌های مناسب برای برقراری کنتراست در این نوع سبک هستند.
-   ترکیب مبلمان: معماری داخلی التقاطی، بهترین سبک برای به نمایش گذاشتن مبلمان و آیتم‌های هنری منحصر به فرد است. پیدا کردن لوازم مناسب برای پر کردن فضا، نیاز به زمان دارد. بنابراین، این مرحله باید با خلاقیت و دقت بالایی انجام شود.
-   اشیا شاخص: در طراحی التقاطی، هر یک از لوازم و تزئینات می‌توانند داستان مرتبط به خود را داشته باشند. با این وجود، آیتم‌هایی مانند مجسمه، گلدان، لوستر، چراغ رومیزی و چراغ پایه‌دار، المان‌های نهایی برای تکمیل حس فضا محسوب می‌شوند.
-   انتخاب هوشمندانه در مقابل شلوغی: طراحی التقاطی، به معنای شلوغی و پر کردن تمام فضا با آیتم‌های متعدد نیست. در این سبک، باید ارزشمند‌ترین لوازم و تزئینات را به نمایش گذاشت. سبک التقاطی، به گلچین کردن آیتم‌ها و چینش آن‌ها بر اساس اصول طراحی داخلی می‌پردازد.


طراحی داخلی مینیمال
«طراحی داخلی مینیمال» (Minimal Interior Design)، یکی دیگر از انواع سبک های معمار داخلی است که بر روی استفاده حداقلی از آیتم‌ها و استفاده حداکثری از فضای منفی تمرکز دارد. این سبک، شباهت‌های زیادی به سبک معاصر دارد. در هر دوی این سبک‌ها از فرم‌های غیرپیچیده، خطوط مستقیم و رویه‌های ساده استفاده می‌شود.
سبک مینیمالیسم از طراحی ژاپنی و شعار زیر الهام می‌گیرد:
Less is more

طراحان مینیمالیست، عاشق فضای خالی هستند. در هنگام اجرای معماری داخلی مینیمال، به اصول زیر توجه داشته باشید:
-   اولویت کاربری: طراحی مینیمال با تمرکز بر روی کاربری و راحتی استفاده از فضا، باعث القای حس آرامش می‌شود.
-   در نظر گرفتن انبار: در یک فضای مینیمال، هیچ فضای شلوغی وجود ندارد. با این حال، زندگی روزمره انسان، مملو از اشیایی است که در آخر روز، از مکان‌های مختلف سر درمی‌آورند. از این‌رو، برای رعایت اصل مینیمالیسم، باید محلی را به منظور جمع‌آوری وسایل اضافی در نظر گرفت. به عنوان مثال، استفاده از یک جعبه می‌تواند ایده خوبی باشد.
-   توجه به جزئیات: با وجود کم بودن آیتم‌های مورد استفاده در یک طراحی مینیمال، انتخاب آن‌ها باید با دقت فراوان صورت گیرد تا هر یک بتوانند پیام و حس مد نظر را به خوبی انتقال دهند. یکی روش‌های جلب توجه در سبک مینیمالیسیم، ادغام دکوراسیون با کاربری است. به عنوان مثال، یک چراغ زیبا بر روی میز غذاخوری، علاوه بر کاربرد مشخص آن، به فضا شخصیت می‌دهد.
-   نظم رنگ‌ها: مینیمالیسم، ارتباط بسیار نزدیکی با نظم و ترتیب دارد. این ویژگی برای رنگ‌های مورد استفاده در این سبک نیز صدق می‌کند. رنگ‌های غیرمرتبط با فضا می‌توانند به اندازه آیتم‌های زیاد و شلوغ، به طراحی آسیب بزنند. برای طراحی داخلی مینیمال، باید یک پالت رنگ را انتخاب کرد و تا انتهای طراحی به آن پایبند بود.
-   ترکیب بافت‌ها: ایده مینیمالیست، شاید بر روی کاغذ خسته‌کننده به نظر برسد. ترکیب بافت‌های مختلف، بهترین راه برای اضافه کردن جذابیت‌های بصری و پویایی به فضاهای طراحی شده به سبک مینیمالیسم است.
-   فضای خالی: در معماری داخلی مینیمال، فضای خالی جزئی از طراحی به شمار می‌رود. گوشه یا دیوارهای خالی، به ایجاد یک اتاق روشن و دلباز کمک می‌کنند. البته خالی بودن فضا به معنای پوچ و بی‌مفهوم بودن آن نیست. یک دیوا خالی می‌تواند بسیار جذاب باشد اگر از رنگ مناسب برای آن استفاده شود. یک گوشه خالی می‌تواند زیبایی کفپوش را بیشتر به نمایش بگذارد.
-   سادگی: مینمالیسم ساده است. ساده‌سازی دکوراسیون، مبلمان و انبار، با در نظر گرفتن فرم، کاربری و تناسب، از مهم‌ترین مبانی این سبک منحصر به فرد از انواع سبک های معماری داخلی محسوب می‌شود.


طراحی داخلی میدسنچری مدرن
طراحی مدرن میان‌سده یا «طراحی میدسنچری مدرن» (Mid-Century Modern Interior Design)، یکی از انواع سبک های کلاسیک معماری داخلی است که منشا آن به دهه‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰ میلادی (دهه‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۰ شمسی) بازمی‌گردد. در آن دوران، صنعت طراحی داخلی در تقلا برای عبور از موانع سنتی و ورود به عصر مدرن بود. یکی از نتایج این تقلا، سبک ماندگار میدسنچری مدرن است که حتی در معماری داخلی معاصر نیز طرفداران خاص خود را دارد. امروزه، لوازم طراحی شده برای این سبک (مانند صندلی راحتی، صندلی تخم‌مرغی و صندلی CH24)، در بسیاری از خانه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
خانه‌های میدسنچری مدرن، بسیار سرزنده هستند و همیشه فضای بیرونی را توسط درهای کشویی یا پنجره‌های بزرگ به فضای بیرونی و طبیعت متصل می‌کنند. در سبک میدسنچری مدرن، معمولا از چوب‌های باکیفیت و مجلل نظیر ساج (تیک)، بلسان (رزوود) و گردو استفاده می‌شود. رنگ‌های زرد خردلی، زیتونی روشن و سبز آووکادو (سبز مایل به زرد و تیره)، از رنگ‌های شاخص در این سبک طراحی به شمار می‌روند. میدسنچری مدرن نیز مانند بسیاری از سبک‌های هم‌دوره خود، با ترکیب ظرافت‌های ماندگار با نوآوری‌های روز و پرهیز از آیتم‌های اضافی، بر روی ایجاد توازن بین فرم و کاربری تمرکز می‌کند. از مشخصه‌های بارز این نوع معماری داخلی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
-   اشکال هندسی و ارگانیک
-   توجه به کاربری در کنار زیبایی
-   تزئینات ساده و مینیمال
-   متریال و بافت‌های متضاد
-   رنگ‌های خنثی و پر
-   آیتم‌های طبیعی نظیر گل و گیاه


طراحی داخلی بوهمیان
«طراحی داخلی بوهمیان» (Bohemian Interior Design)، یکی از انواع سبک های آزاد معماری داخلی است که با ترکیب الگوها، بافت‌ها و رنگ‌های مختلف، یک فضای آرامبخش با زیبایی منحصر به فرد را به وجود می‌آورد. بوهمیان، به نوعی همان سبک التقاطی با تاثیر از فرهنگ‌های مختلف دنیا است.
در این سبک، هیچ قانون سفت و سختی وجود ندارد. استفاده از رنگ‌های بدون مرز، به‌کارگیری آیتم‌های شخصی و چینش تصادفی المان‌ها، بوهمیان را به سبکی جذاب برای افرادی تبدیل کرده است که علاقه دارند گوشه‌هایی از شخصیت خود را در طراحی خانه خود به نمایش بگذارند.
با وجود آزاد بودن طراحی داخلی به سبک بوهمیان، اجرای صحیح آن به درک و ذوق هنری نیاز دارد. «بوهمیان» (Bohémien)، یک لغت فرانسوی است که به گروهی از افراد کولی اشاره دارد که از منطقه «بوهمیا» (Bohemia) در جمهوری چک مهاجرت کردند. بعدها این لغت برای اشاره به هنرمندان، نویسندگان، بازیگران یا موسیقی‌دان‌هایی به کار گرفته شد که ضمن زندگی به سبک کوچ‌نشینی، در شهرهای بزرگ توقف و هنر خود را به معرض نمایش می‌گذاشتند. امروزه، بوهمیان به معنی داشتن ویژگی‌هایی نظیر آسوده خاطر، غیرسنتی، طبیعت‌دوست و اهل سفر بودن است. سبک بوهمیان نیز به منظور نمایش این ویژگی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ماهیت دکوراسیون و طراحی بوهمیان در دور زدن قوانین متداول نهفته است. با این وجود، این سبک نیز دارای یک‌سری قواعد کلی است که در به معرفی آن‌ها می‌پردازیم:
-   ترکیب و لایه‌بندی زیاد: برخلاف طراحی مینیمال، ترکیب آیتم‌‌ها و المان‌های مختلف با یکدیگر، از کلیدی‌ترین ویژگی‌های طراحی بوهمیان است. به عنوان مثال، در سبک بوهمیان می‌توان بین یک کاناپه مدرن با یک مکرمه (نوعی تزئین دست‌باف) و تعدادی بالشت گلیمی، توازن و هارمونی ایجاد کرد.
-   رنگ‌ها پر و الگوهای درشت: در سبک بوهمیان، الگوهای بزرگ و رنگ‌های سیر از رواج بیشتری برخوردارند. اتاق‌های بوهو معمولا با تناژ جواهرآلات (مانند ارغوانی، یاقوتی، زمردی) می‌شوند. دیوارها می‌توانند تناژهای عمیق و تیره یا روشن داشته باشند. از الگوهای متداول در این سبم می‌توان به الگوهای لوزی، راه‌راه، مدالی، ایکات و شیبوری اشاره کرد. فرش، یکی از آیتم‌های ثابت در معماری داخلی بوهمیان است که می‌توان از آن برای معرفی رنگ و الگو به فضا استفاده کرد.
-   داستان‌گویی: یکی از ویژگی‌هایی که بوهمیان را از دیگر انواع سبک های معماری داخلی متمایز می‌گویند، تمرکز بر روی داستان‌گویی از طریق آیتم‌های شخصی است. بوهمیان، حس زندگی کوچ‌نشینی یا به عبارت بهتر، حس سفر را القا می‌کند. از این‌رو، اتاق‌های بوهو پر از آیتم‌هایی نظیر تابلو، کتاب، مجسمه، بالشت، لامپ یا هر آیتم دیگری هستند که از مکان‌های مختلف جمع‌آوری شده‌اند.
-   صنایع دستی: در سبک بوهمیان، به آثار هنری نظیر نقاشی، مجسمه و صنایع دستی، بها داده می‌شود. علاوه بر این، المان‌های طبیعی نیز جایگاه ویژه‌ای در این سبک دارند. مهم‌ترین المان طبیعی مورد استفاده در طراحی بوهو، چوب است. حصیر نیز به عنوان بافت در فضای بوهمیان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
-   گل و گیاه: بدون حضور گیاه، طراحی بوهمیان به نتیجه مطلوب نمی‌رسد. گل و گیاه، نه تنها طبیعت را به درون فضای داخلی می‌آوردند، بلکه کیفیت هوا و انرژی اتاق را نیز بهبود می‌بخشند. گیاه انتخابی در سبک بوهمیان، هر گیاهی است که به دیگر آیتم‌ها و المان‌ها بیاید.
-   تزئین: طراحی داخلی بوهمیان، نیازمند تزئین است. آرایش اتاق‌ها با دانه تسبیح، منگوله، پارچه‌های پولک‌دار، زیورآلات و دیگر آیتم‌های تزئینی، این سبک از طراحی را متمایز می‌کند.
-   تضاد قدیم و جدید: یکی از روش‌های طراحی داخلی به سبک بوهمیان، ایجاد کنتراست بین آیتم‌های قدیمی و جدید است. آیتم‌های قدیمی یا دست دوم (سالم)، به این نوع طراحی روح می‌بخشند. قرار دادن آیتم‌های جدید در کنار قدیمی‌ها، باعث جلب توجه‌ها به سمت هر دو گروه می‌شود. به عنوان مثال، استفاده از یک گلیم شکل‌دار در ورودی و قرار دادن یک آینه بزرگ دایره‌ای در نزدیکی آن می‌تواند این کنتراست را به وجود بیاورد. توجه داشته باشید که در سبک بوهو، نیازی به تطابق همه آیتم‌ها با یکدیگر نیست. رویکرد فی‌البداهه، نتیجه بهتری را در پی خواهد داشت.


طراحی داخلی فارم هاوس
«طراحی داخلی فارم هاوس» (Farmhouse Interior Design)، یکی از انواع سبک های معماری داخلی معروف به شمار می‌رود که به دلیل استفاده از برنامه‌های تلویزیونی، محبوبیت بالایی به دست آورده است. این سبک، بر روی ایجاد حس راحتی و آرامش تمرکز می‌کند. هدف سبک فارم هاوس، ایجاد توازن بین کاربری و ظرافت است. در طراحی فارم هاوس، هیچ آیتمی نباید غیر قابل لمس و حساس به نظر بیاید. در عین حال، این فضا باید از پیچیدگی‌ها و ظرافت‌های مخصوص به خود برخوردار باشد. برای رسیدن به این هدف، معمولا از متریال مقاوم به همراه اکسسوری‌های آرامبخش استفاده می‌شود.
سبک فارم هاوس، یک فضای شیک و صمیمانه را به وجود می‌آورد که در عین زیبایی، برای زندگی روزمره کاربرد دارد. یکی از ویژگی‌های بارز این سبک، عدم تطبیق تمام آیتم‌ها با یکدیگر است. به عنوان مثال، در طراحی فارم هاوس، هیچگاه نمی‌توان یک ست اتاق خواب یا صندلی‌های ست دید.

در ادامه، برخی دیگر از مهم‌ترین مشخصه‌های این سبک از انواع سبک های معماری داخلی را مرور می‌کنیم:
-   روکاری روستیک یا روستایی: روکاری سطوح خانه‌های فارم هاوس توسط متریال دست‌نخورده (از چوب تا آجر) اجرا می‌شود. این متریال معمولا دارای بافت زبر هستند. این ویژگی، حس و حال سادگی خانه‌های روستایی را القا می‌کند. در سبک فارم هاوس، هیچ نازک‌کاری بر روی سطوح انجام نمی‌شود. به سطوح دارای این ویژگی، روستیک می‌گویند.
-   فلز: یکی دیگر از المان‌های اصلی در طراحی فارم هاوس، استفاده از آیتم‌های فلزی است. مفرغ، یکی از المان‌های ضروری در این نوع سبک طراحی به شمار می‌رود. فلزات سیاه، طلایی و نقرهای نیز به خوبی در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند. علاوه بر این موارد، به کارگیری فولاد گالوانیزه می‌تواند سبک فارم هاوس را تاثیرگذارتر کند.
-  رنگ‌های خنثی: تمام فضاهای داخلی طراحی شده به سبک فارم هاوس، دارای رنگ‌های خنثی هستند. به عنوان مثال، در این فضاها معمولا از ترکیب سایه‌های مختلف رنگ‌های قهوه‌ای و خاکستری استفاده می‌شود. علاوه بر این، به کارگیری یک پالت رنگ خنثی، از خسته‌کننده شدن فضا جلوگیری می‌کند. رنگ‌های شاخص (مانند از قرمز تا آبی و زرد) نیز می‌توانند جذابیت فضا را افزایش دهند.
-  ترکیب بافت‌های مختلف: یکی از بهترین ایده‌های سبک فارم هاوس، ترکیب چندین بافت با یکدیگر است. انتخاب صحیح بافت برای روکاری، مبلمان، پارچه‌ها و اکسسوری‌ها، به فضا شخصیت می‌بخشد. هنگام انتخاب مبلمان، بافت‌های دست‌نخورده (حتی سطوح دارای خط و خش و گره) به دیگر بافت‌ها ترجیح داده می‌شوند. قالی‌های تهیه شده از الیاف طبیعی، پارچه‌های بافته شده و بالشت‌های خزدار، باعث عمق بخشیدن به ظاهر اتاق‌ها می‌شوند.
-   پیوستگی دکوراسیون: به‌کارگیری لوازم تزئینی سازگار با فضا، موضوعی است که می‌تواند یک طراحی داخلی را موفق یا شکست‌خورده جلوه دهد. آثار هنری دارای نوشته، علائم و تصاویر گرافیکی، با فضای فارم هاوس همخوانی دارند. آینه قدیمی، پتو و بالشت نرم و تابلوهای حاوی متن یک نقل قول بر روی منظره نیز از دیگر آیتم‌های مناسب برای این نوع طراحی است.
-  گل و گیاه: اضافه کردن گیاه به اتاق، باعث سرزندگی فضا می‌شود. نظر شخصی، نقش بسیار مهمی را در انتخاب گل و گیاه بازی می‌کند. با این وجود، شاخه‌های آویزان گیاهان (از شاخه‌های پنبه گرفته تا اکالیپتوس)، ترکیب منحصر به فردی از بافت طبیعی و روستایی را به وجود می‌آورند.
-   پذیرفتن عیب و نقص‌ها: فارم هاوس، سبکی است که در آن، معمولا از آیتم‌هایی با بافت روستیک و زبر استفاده می‌شود. همین ویژگی، این سبک را از دیگر انواع سبک های معماری داخلی متمایز می‌کند. البته استفاده بیش از حد از سطوح زبر و کار نشده می‌تواند بر روی ظاهر اتاق تاثیر منفی داشته باشد. بنابراین، باید بین المان‌های مختلف، توازن ایجاد کرد و در کنار المان‌های بی‌نقص، المان‌های دارای عیب و نقص را پذیرفت.


طراحی داخلی فارم هاوس مدرن
«طراحی داخلی فارم هاوس مدرن» (Modern Farmhouse Interior Design)، یکی از انواع جدید سبک های معماری داخلی است که از ترکیب بافت سبک فارم هاوس سنتی با خطوط مستقیم سبک مدرن به دست می‌آید. فارم هاوس مدرن، بسیاری از مشخصه‌های سبک فارم هاوس را داراست. با این وجود، تفاوت‌هایی بین این دو وجود دارند که نسخه مدرن فارم هاوس را به یک سبک جذاب‌تر و محبوب‌تر تبدیل کرده‌اند.
در سبک فارم هاوس، معمولا اغلب لوازم قدیمی بوده و اغلب پارچه‌ها سنتی هستند. این ویژگی، کمتر در سبک فارم هاوس مدرن دیده می‌شود. در فارم هاوس مدرن، خطوط مستقیم و رنگ‌های خنثی بیشتر به چشم می‌آیند. از مشخصه‌های اصلی این سبک می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
وفور بافت‌های چندلایه: اغلب فضاهای داخلی فارم هاوس مدرن، حس آرامش و راحتی را انتقال می‌دهند. این حس که به حس مد نظر سبک اسکاندیناویایی شباهت دارد، از لایه‌بندی بافت‌های مختلف نشات می‌گیرد. استفاده از بالشت‌های خزدار و چرمی در کنتراست با رویه‌های چوبی و سنگی، فضایی دلنشین و صمیمانه را به وجود می‌آورد. بافت نواحی پوشیده شده توسط قالی یا فرش و آیتم‌های طبیعی (گیاهان) نیز به آرامش فضا می‌افزایند.
-   ترکیب فلزات: سبک فارم هاوس مدرن نیز مانند نسخه سنتی خود، از ترکیب آیتم‌های فلزی با رنگ‌های مختلف بهره می‌برد. البته در اینجا دیگر ضرورتی ندارد تمام رویه‌های تمام فلزات حاضر در یک اتاق یکسان باشند.
-  آشپزخانه کانونی: برخلاف نسخه سنتی سبک فارم هاوس، آشپزخانه‌های فارم هاوس مدرن دیگر در پس‌زمینه طراحی قرار نمی‌گیرند. در سبک مدرن فارم هاوس، این بخش از فضای داخلی به عنوان قلب طراحی خانه شناخته می‌شود. آسپزخانه‌های این سبک معمولا دارای کاشی‌هایی با طرح جناغی، کابینت‌های رنگی و لوازم برقی برجسته هستند. چراغ‌های آویزان بر روی جزیره آشپزخانه، از دیگر نمادهای طراحی فارم هاوس مدرن به شمار می‌روند.
-  میز غذاخوری بزرگ: اغلب خانه‌های طراحی شده به سبک فارم هاوس مدرن از یک میز غذاخوری بزرگ برخوردارند. در صورت کوچک بودن فضا، امکان استفاده از میزهای تاشو نیز وجود دارد.
-   پالت رنگ خنثی: ثابت‌ترین ویژگی فارم هاوس مدرن، پالت رنگ مورد استفاده در آن است. رنگ‌های متضاد در این سبک، باعث ایجاد فضای جالب توجه می‌شوند. رنگ‌های برگرفته از طبیعت نظیر آبی سیر، سبز خاکستری و قهوه‌ای سوخته نیز در معماری فارم هاوس مدرن به کار می‌روند. در این نوع طراحی، دیوارهای سفید یا سفید مایل به زرد، باعث به چشم آمادن بافت مبلمان و اکسسوری‌ها می‌شوند.
-   شاخص‌های صنعتی: در معماری داخلی فارم هاوس مدرن، نمودهایی از طراحی صنعتی دیده می‌شود. به عنوان مثال، شاخص‌های بتنی، روش بسیار خوبی برای القای حس طبیعی و دست‌نخورده بودن اتاق است. شاخص‌های فلزی در مبلمان یا نورپزدازی نیز حس صنعتی بودن را به خوبی منتقل می‌کنند.
-   گل و گیاه: هیچ خانه فارم هاوس مدرنی بدون گل و گیاه کامل نیست. امروزه یکی از آیتم‌های ثابت در تمام سبک‌های طراحی داخلی پرطرفدار، گل و گیاه به شمار می‌رود. آوردن طبیعت به فضاهای داخلی، برای ذهن، جسم و روح مفید است. آیتم‌های طبیعی می‌توانند در گوشه‌های خالی مورد استفاده قرار گیرند، فضای عمودی را پر کنند و به اتاق حساس لطافت ببخشند.


طراحی داخلی شابی شیک
«طراحی داخلی شابی شیک» (Shabby Chic Interior Design)، یکی از انواع سبک های لطیف معماری داخلی است که ظرافت و راحتی را در یک فضای دنج به وجود می‌آورد. با وجود ابداع سبک شابی شیک در قرن هجدهم میلادی (قرن شانزدهم شمسی)، این سبک در اواخر قرن بیستم میلادی (قرن ۱۴ شمسی) بر سر زبان‌‌ها افتاد و از آن دوران ماندگار شد.
مبلمان روستایی، دکوراسیون قدیمی و چندین لایه از متریال‌های راحت، شابی شیک را خواستنی‌تر از همیشه می‌کند.
منشا معماری داخلی به سبک شابی شیک، به بریتانیا بازمی‌گردد. خانواده‌های کلاس بالاتر از متوسط، از این سبک برای به وجود آوردن حس زیبایی در خانه‌های بزرگی استفاده می‌کردند که چندین نسل بین خودشان دست به دست می‌شد. از این‌رو، مبلمان مورد استفاده در اغلب این خانه‌ها، قدیمی بود. با گذشت زمان، خانواده‌های کلاس متوسط، مبلمان و لوازم قدیمی این خانه‌ها را خریداری کردند و در خانه‌های مدرن خود مورد استفاده قرار دادند. به این ترتیب، سبک شابی شیک به وجود آمد. از مشخصه‌های این سبک می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
-   رنگ خثنی و روشن بر روی دیوارها: مبلمان و اکسسوری‌های مورد استفاده در طراحی داخلی شابی شیک، به داشتن شخصیت شناخته می‌شوند. از این‌رو، ایجاد پس‌زمینه‌ای خنثی برای برجسته‌تر کردن این لوازم، بسیار ضروری است. خاکستری روشن، سفید مایل به زرد، سفید و نتاژ‌های بژ، از گزینه‌های ایده‌آل برای دیوارهای سبک شابی شیک به شمار می‌روند. در شابی شیک سنتی، معمولا از کفپوش‌های چوبی استفاده می‌شود. البته در صورت عدم تمایل به استفاده از چوب و دیگر متریال‌های طبیعی، کفپوش خنثی و بدون المان‌های تزئینی نیز مناسب خواهد بود.
-   مبلمان قدیمی: مبلمان قدیمی دست‌نخورده و آنتیک، چیزی است که زیبایی مختص به شابی شیک را به وجود می‌آورد. در صورت استفاده از این آیتم‌ها، باید از محکم و بادوام بودن آن‌ها اطمینان حاصل کرد. روکش مبل را می‌توان تعویض کرد اما بدنه ضعیف برای مدت طولانی دوام نمی‌آورد. لوازم مورد نیاز برای اجرای معماری داخلی به سبک شابی شیک باید دارای شخصیت باشند.
-   نمایش کلکسیون و اکسسوری‌ها: طراحی شابی شیک، یکی از سبک‌هایی است که با وجود تمرکز بر روی به نمایش گذاشتن لوازم تزئینی، از شلوغی فضا پرهیز می‌کند. نمایش کلکسیون‌ها و اکسسوری‌ها در قفسه‌های باز یا تاقچه‌ها و عوض کردن قاب‌های چوبی و فلزی با قاب‌های مفرغ، جذابیت فضا را افزایش می‌دهد.
-   لوستر مجلل: استفاده از یک لوستر زیبا با طراحی ماندگار، بین فضای قدیمی و جدید توازن برقرار می‌کند. خانه‌های شابی شیک، امکان به کارگیری نورپردازی پر زرق و برق در یک فضای ساده را فراهم می‌کنند. در این سبک می‌توان یک المان تزئینی را با یک نورپردازی مستقیم از بالا در مرکز توجه (نقطه کانونی) قرار دارد.
-   پارچه کتان سفید: انداختن پارچه کتان سفید بر روی مبلمان شابی شیک، یکی از زیباترین کنتراست‌های دنیای طراحی داخلی را به وجود می‌آورد. پارچه صاف و بدون چین و چروک، باعث ایجاد ظاهر رسمی در اتاق می‌شود. در حالیکه بافت نرم و طبیعی کتان، حس راحتی را به طراحی اضافه می‌کند.
-   بافت‌های قدیمی: بافت ضخیم، توری و قالی‌های ضخیم، المان‌هایی هستند که علاوه بر شخصیت‌بخشی به فضای شابی شیک، آن را راحت و دنج جلوه می‌دهند. کاغذ دیواری‌های گل‌برجسته، یکی از آیتم‌های نامتداول در خانه‌های امروزی به شمار می‌روند. با این وجود، خانه‌های شابی شیک معمولا از آیتم‌های این‌چنینی برای انتقال یک حس غیرمعمول اما در عین حال خوشایند استفاده می‌کند.
-   طرح گل: در طراحی داخلی شابی شیک، همواره از طرح‌های گلدار استفاده می‌شود. این طرح‌‌ها می‌توانند بر روی مبلمان، دکوراسیون یا هر آیتم دیگری قرار داشته باشند. البته در برخی از مواقع، قرار دادن یک گلدان در محل مورد نظر کافی خواهد بود و حس رمانتیک بودن فضای شابی شیک را منتقل خواهد کرد.


طراحی داخلی ساحلی
«طراحی داخلی ساحلی» (Coastal Interior Design)، یکی از انواع سبک های معماری داخلی است که از حس و حال ساحل الهام می‌گیرد. این سبک، علاوه بر نور زیاد، هوای تازه و زیبایی، جو آرامبخشی را به وجود می‌آورد. بسیاری معماری داخلی ساحلی را با سبک‌های دیگری نظیر «ناتیکال» (Nautical) و «همپتون» (Hampton) اشتباه می‌گیرند. تفاوت اصلی طراحی ساحلی با سبک‌های مذکور، ظاهر آرام و در عین حال شیک آن است. رنگ و مبلمان مورد استفاده در طراحی ساحلی مدرن، جو زیبای کنار دریا را تداعی می‌کنند.

رنگ‌های خنثی و زنده به همراه آیتم‌های دارای بافت مرغوب (نظیر چوب)، زمینه این سبک را شکل می‌دهند. تمام خانه‌های طراحی شده به سبک ساحلی، دارای مشخصه‌های ظاهری یکسان هستند که در ادامه به معرفی آن‌ها می‌پردازیم:
-   رنگ‌های خنثی و چندلایه: به منظور انتقال حس طراوت و آرامی، معماری داخلی ساحلی از رنگ‌های روشن استفاده می‌کند. رنگ‌های سفید و خنثی، زمینه این سبک را تشکیل می‌دهند. هرچه رنگ روشن‌تر باشد، نتیجه کار بهتر خواهد بود. دیوارهای روشن، فضای اتاق‌ها را بزرگ‌تر نمایش می‌دهند. کتان سفید نیز به فضا حس تعطیلات را تداعی می‌کند. ترکیب تناژهای خاکی با سفید نیز باعث تداعی حال و هوای زیبای ساحل می‌شود.
-   مبلمان راحتی از جنس کتان: تمرکز طراحی داخلی ساحلی مدرن بر روی ریلکس کردن در یک فضای غیررسمی است. از این‌رو، پارچه‌های کتان به عنوان یکی از المان‌های اصلی در این طراحی مورد استفاده قرار می‌گیرند. پارچه‌های ساده، بهترین گزینه برای اتاق خواب‌های ساحلی هستند. این پارچه‌ها نه تنها به راحتی شسته می‌شوند، بلکه در صورت به کارگیری رنگ روشن، فضای اتاق را بزرگ‌تر جلوه می‌دهند. البته رگه‌های رنگی در پارچه‌ها می‌توانند ظاهر فضا را جذاب‌تر کنند.
-   طراحی باز با جریان هوای آزاد: به منظور ایجاد یک فضای سرزنده و مطبوع، پلان کف خانه‌‌های ساحلی به صورت باز طراحی می‌شود. حذف یا محدود کردن مرز بین فضاهای مختلف، امکان جریان آزاد هوا از یک اتاق به اتاق دیگر (مخصوصا حال و پذیرایی) را فراهم می‌کند. در معماری داخلی ساحلی مینیمال، فضاهای بزرگ‌تری به یکدیگر متصل می‌شوند و یک ظاهر منسجم‌تر را به وجود می‌آورند.
-   دکوراسیون برگرفته از ساحل: حس و حال نواحی کنار دریا در آثار هنری یا بافت آیتم‌های تزئینی، باعث هارمونی در خانه‌های طراحی شده به سبک ساحلی می‌شود. رنگ‌های سفید و فیروزه‌ای یا بافت‌های سنگی، شنی و صدفی، جو آرامش‌بخشی را به وجود می‌آورند. جدای از رنگ‌ها، المان‌های نمادین ساحل نظیر تخت‌های متحرک (ننو) نیز سبک ساحلی را بهبود می‌بخشند. گلدان‌های فیروزه‌ای، سرامیک‌های خاکی، قالی‌های کنفی و آیتم‌های آبی‌رنگ، خانه‌های ساحلی را از حالت کلیشه‌ای سبک دریایی دور می‌کنند.
-   کف چوبی: کفپوش‌های چوبی روشن، یکی از المان‌های مطلوب در طراحی داخلی ساحلی مدرن محسوب می‌شوند. چوب‌های زرد (مانند راش و ون)، در عین دوام بالا، ظاهر فوق‌العاده جذابی برای کف اتاق‌ها به وجود می‌آورند. در معماری داخلی ساحلی می‌توان از کفپوش روشن برای اتصال بخش‌های مختلف خانه استفاده کرد.
-  نور طبیعی: پنجره‌های بزرگ، برای ورود نور طبیعی کافی به درون محیط، ایده‌آل هستند. در صورت عدم امکان به‌کارگیری پنجره‌های بزرگ، با به حداقل رساندن پرده‌‌ها یا ضخامت آن‌ها، سفید کردن دیوارها و استفاده از یک آینه بزرگ می‌توان نور طبیعی را دو برابر کرد.
-   پرده‌های روشن: پرده‌های سفید نازک که با یک نسیم آرامبخش به حرکت درمی‌آیند، از مشخصه‌های اصلی طراحی داخلی ساحلی به شمار می‌روند. صدای برخورد باد به این پرده‌ها، حس و حال زیبا و آرامبخش ساحل را بیش از پیش تداعی می‌کند.


طراحی داخلی هالیوود گلم
«طراحی داخلی هالیوود گِلَم» (Hollywood Glam Interior Design)، یکی از انواع سبک های معماری داخلی است که از ترکیب سبک‌های آرت دکو و مدیسنچری مدرن به وجود می‌آید.
این سبک از میانه قرن بیستم میلادی (قرن ۱۴ شمسی) تا به امروز، مورد اقبال افراد زیادی (مخصوصا ساکنین کالیفرنیای آمریکا) قرار گرفته است.
پالت رنگ در سبک هالیوود گلم معمولا شامل ترکیبی از رنگ‌های دارای کنتراست بالا است. از محبوب‌ترین ترکیب‌های مورد استفاده برای خانه‌های هالیوود گلم می‌توان به سبز و صورتی گرم یا سیاه و سفید اشاره کرد. لوستر و مبلمان براق نیز از دیگر ترکیب‌های محبوب در این سبک به حساب می‌آیند. کنتراست، فضای مجلل و پرزرق و برق خاصی را در طراحی هالیوود گلم به وجود می‌آورد.

به طور کلی، مشخصه‌های فراگیر هالیوود گلم عبارت هستند از:
-   جزئیات فلزی: در سبک هالیوود گلم، معمولا شاخص‌ها و سطوح فلزی متعدد مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عنوان مثال، در این سبک، آباژور و گلدان فلزی به نوع شیشه‌ای یا سرامیکی ترجیح داده می‌شود. آیتم‌های فلزی در کنار تناژ طلایی و رنگ‌های تیره یا کدر، یک ترکیب جذاب و در عین حال ظریف را ایجاد می‌کنند.
-   رومبلی براق: پارچه‌های مورد استفاده برای مبلمان خانه‌های هالیوود گلم، معمولا دارای بافت براق هستند. فرش‌های مخملی و پرده‌های ابریشمی نیز به این زرق و برق اضافه می‌کنند. البته نکته مهم در هنگام انتخاب بافت منسوجات، تنوع آن‌ها است. محدود بودن بافت‌ها، ظاهر زیباتری را برای فضا به وجود می‌آورند. در طرف مقابل، تعدد جنس و بافت پارچه‌ها، فضا را شلوغ جلوه می‌دهد.
-   پالت رنگ ساده: پالت رنگ برای طراحی به سبک هالیوود گلم باید خنثی باشد. رنگ‌های کرم، بژ، خاکستری، سفید و زغالی از رنگ‌های مناسب این سبک هستند. آبی فیروزه‌ای، سبز نعنایی و مرجانی را نیز می‌توان در المان‌های مختلف مورد استفاد قرار داد. دیوار شاخص در معماری هالیوود گلم معمولا دارای یک سایه تیره نظیر لاجوردی یا ارغوانی است.
-   الگوهای جالب توجه: در سبک هالیوود گلم، ترکیبی از اشکال و الگوهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند. از این‌رو، به‌کارگیری اشکال هندسی برای چراغ‌ها و طرح‌های بزرگ اما امروزی برای مبلمان، یک رویکرد مرسوم است. کاشی‌های شطرنجی در اتاق حال، چشم‌ها را به خود خیره می‌کنند. در طرف مقابل، موزاییک باعث ایجاد یک ظاهر مدرن‌تر می‌شود.


طراحی داخلی جنوب غربی
«طراحی داخلی جنوب غربی» (Southwest Interior Design)، یکی از انواع سبک های معماری داخلی است که با الهام از فرهنگ‌های مختلف، سعی در ایجاد یک فضای گرم و صمیمانه را دارد.
این سبک، بیشتر از فرهنگ سرخ‌پوستی و مهاجران اسپانیایی/مکزیکی در جنوب غربی ایالات متحده آمریکا الهام می‌گیرد. البته سبک جنوب غربی امروزی، مشابه نسخه اولیه خود نبوده و با گذشت زمان در تغییر و تکامل است.
سبک دکوراسیون جنوب غربی، با استفاده از متریال طبیعی، الگوهای جالب توجه و بافت‌های مرغوب، جو صمیمانه‌ای را برای کاربران فضا به وجود می‌آورد.

از مشخصه‌های این سبک می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
-   تناژ گرم و خاکی: پالت رنگ در طراحی داخلی به سبک جنوب غربی معمولا دارای تناژ گرم و خاکی است. این رنگ‌ها با الهام از کویر انتخاب می‌شوند. رنگ ماسه، رس، قرمز مایل به قهوه‌ای و سبز خاکستری، حس صمیمت را در فضا به وجود می‌آورند. توازن بین رنگ‌های شاخص و الگوها، یک مسئله بسیار مهم است که از یکنواختی تناژ رنگ اتاق جلوگیری می‌کند.
-   بافت روستایی: نسخه مدرن سبک جنوب غربی، از بافت‌های روستایی با حس طبیعی بهره می‌برد. هدف از این نوع بافت، القای زیبایی‌های کویر است. چوب، سنگ، چرم، بافتنی و الیاف طبیعی، از بافت‌های رایج در این سبک به شمار می‌روند. ترکیب این بافت‌ها با تناژهای گرم و خاکی، یک ظاهر منسجم را به وجود می‌آورد.
-   نمادهای فرهنگی: استفاده از نمادهای فرهنگی و صنایع دستی سرخپوستان، به سبک جنوب غربی شخصیت می‌بخشد. از متداول‌ترین نمادهای قابل استفاده در این سبک می‌توان به کوزه سفالی، کابوس‌گیر (دریم کچر)، منسوجات و الگوهای قبیله‌ای اشاره کرد.
-   المان‌های طبیعی: یکی از مشخصه‌های کلیدی در خانه‌های دارای معماری داخلی جنوب غربی، توجه به المان‌های طبیعی است. چوب، سنگ، گیاه، آب و حتی نور طبیعی، مثال‌های متداول از المان‌های طبیعی به حساب می‌آیند. در اصل، با به‌کارگیری این المان‌ها در آیتم‌هایی نظیر دیوار می‌توان باعث ایجاد هارمونی در فضا شد.
-  رنگ‌ها و الگوهای جسورانه: در سبک جنوب غربی، توجه به الگوهایی نظیر الگوهای هندسی و طرح‌های راه‌راه از اهمیت بالایی برخودار است. نمادها و الگوهای جسورانه را می‌توان بر روی فرش‌ها، منسوجات، دیوارآویزها و دیگر المان‌های تزئینی به نمایش گذاشت.
-   نور طبیعی: جنوب غربی آمریکا به روزهای گرم و آفتابی با آسمان روشن شناخته می‌شود. استفاده از پنجره‌های بزرگ (مانند پنجره‌های کف تا سقف)، امکان ورود نور زیاد به درون خانه را فراهم می‌کند. نور طبیعی، علاوه بر انتقال گرما، فضای داخلی را بزرگ و دلباز جلوه می‌دهد.
-   شومینه: یکی از المان‌های شیک اما کاربردی در سبک جنوب غربی مدرن، شومینه است. این المان، نه تنها به حس صمیمت فضا می‌افزاید، بلکه به عنوان یک نقطه کانونی عمل می‌کند. شومینه‌ها چه به صورت مدرن و با خطوط مستقیم ساخته شده چه به سبک سنتی دارای تزئین شده با کاشی یا کنده‌کاری باشند، باعث جلب توجه خواهند شد.


طراحی داخلی روستایی یا طراحی داخلی روستیک
طراحی داخلی روستایی یا «طراحی داخلی روستیک» (Rustic Interior Design)، یکی از انواع سبک های معماری داخلی است که بر روی ایجاد فضایی دنج و راحت توسط المان‌های طبیعی تمرکز می‌کند.
این سبک، گزینه بسیار خوبی برای خانه‌های حومه شهر و خانه‌های روستایی است. در طراحی داخلی روستیک، معمولا از مصالح محلی نظیر سنگ، چوب، رس و غیره استفاده می‌شود.
یکی از مشخصه‌های اصلی طراحی داخلی به سبک روستایی، به کارگیری آیتم‌های ساخته شده از مواد طبیعی، مبلمان/دکوراسیون دست‌ساز و غیره است. در این سبک، نباید از متریال امروزی، رنگ‌های متضاد و سطوح براق شیشه‌ای استفاده کرد. برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های معماری داخلی روستیک عبارت هستند از:
-   متریال طبیعی: اصلی‌ترین و شناخته شده‌ترین مشخصه طراحی داخلی روستایی، به کارگیری موادی نظیر سنگ، چوب، در ساخت مبلمان، کنف، پوست حیوان و کرباس در المان‌های سازه‌ای و تزئینی است. این مواد، حس و حال روستایی را دو چندان می‌کنند.
-  المان‌های سازه‌ای و معماری: کفپوش‌های چوبی، دیوارهای پانلی، تیرهای نمایان، دیوارهای سنگی و شومینه، از المان‌هایی هستند که به فضای روستیک، شخصیت و جذابیت می‌بخشند. نورپردازی مناسب به همراه چینش حساب شده دکوراسیون می‌تواند این المان‌ها را به خوبی در معرض نمایش قرار دهد.
-   پالت رنگ خاکی: در معماری داخلی روستایی، استفاده از آیتم‌ها و سطوح رنگی توصیه می‌شود. رنگ‌های خاکی و برگرفته از طبیعت، در اولویت قرار دارند اما تنها گزینه برای خانه‌های روستیک نیستند. سبز، قهوه‌ای و آبی نیز گزینه‌های مناسب این سبک به شمار می‌روند. به طور کلی، هنگام انتخاب رنگ برای طراحی داخلی روستایی، رنگ‌هایی با اشباع کم به رنگ‌های دیگر ترجیح داده می‌شوند.
-   مبلمان رنگ و رو رفته اما راحت: بهترین مبلمان برای استفاده در خانه‌های روستیک، مبلمان دارای اسکلت چوبی، سنگ حکاکی شده و بالش‌های کتان است. وسایل رنگ و رو رفته، جایگاه ویژه‌ای در سبک روستایی دارند. بنابراین، هیچ مانعی در استفاده از مبلمان قدیمی اما مقاوم، کاربردی و راحت نخواهد بود.
-   صنایع دستی: وسایل تزئینی دست‌ساز، یکی از مناسب‌ترین المان‌های قابل استفاده در طراحی روستیک به شمار می‌روند. آیتم‌هایی مانند کوزه‌های سفالی، قاب‌های دست‌ساز آینه، صنایع دستی فلزی و غیره، به افزایش حس و حال طبیعی بودن فضا کمک می‌کنند.
-   بسیاری از سبک‌های ترکیبی آرامش‌بخش، المان‌های روستیک را به منظور بهبود حس و حال فضا مورد استفاده قرار می‌دهند. در طراحی داخلی روستیک نیز می‌توان از مشخصه‌های سبک‌های دیگر (از سبک معاصر گرفته تا ویکتوریایی) برای تاکید بر روی راحتی و زیبایی طبیعی کمک گرفت. از زیباترین سبک‌های ترکیبی می‌توان به طراحی داخلی روستیک صنعتی، طراحی داخلی روستیک فارم هاوس، طراحی داخلی روستیک اسکاندیناوی و طراحی داخلی روستیک ایتالیایی اشاره کرد. ترکیب سبک روستیک با المان‌های مدرن، یکی دیگر از پرطرفدار‌ترین انواع سبک ‌های معماری داخلی را به وجود آورده است که در بخش بعدی به معرفی آن می‌پردازیم.


طراحی داخلی روستایی مدرن
«طراحی داخلی روستایی مدرن» (Modern Rustic Interior Design)، یکی از انواع سبک های معماری داخلی است که سبک روستایی سنتی را به سبک مدرن پیوند می‌دهد.
طراحی داخلی روستایی یا «روستیک» (Rustic)، به استفاده از متریال طبیعی، نمودهای صنعتی و جذابیت فارم هاوس شناخته می‌شود. این سبک، الهام گرفته از مکتب رمانتیسم است و بر روی سادگی و زیبایی ذاتی طبیعت تمرکز می‌کند.
معماری داخلی روستایی مدرن، ترکیبی از مشخصه‌های آرامش‌بخش و طبیعی سبک روستایی با خطوط مستقیم و رویه‌های لوکس سبک مدرن است.

برخی از ویژگی‌های اصلی این سبک عبارت هستند از:
-   شاخص‌های چوبی: یکی از المان‌های مهم در ایجاد یک فضای روستایی مدرن، استفاده از آیتم‌های شاخص چوبی (آثار هنری، میز عسلی یا اکسسوری‌های چوبی) است. البته تناژ چوب‌های مورد استفاده در آیتم‌ها باید مشابه یکدیگر باشد. برای انتقال حس گرمای بیشتر می‌توان از رنگ‌های شاخص اشباع‌تر استفاده کرد. به منظور انتقال حس سرما نیز استفاده از چوب‌های تیره و خاکستری توصیه می‌شود.
-   پالت رنگ خنثی: ترکیب رنگ‌های خنثی را نباید با رنگ‌های خسته‌کننده اشتباه گرفت. یکی از روش‌های افزایش جذابیت این ترکیب، اضافه کردن هوشمندانه المان‌های رنگی به فضا است. رنگ‌های خنثی، به طور خودکار باعث آرامش جو می‌شوند.
-   بافت‌های گرم و نرم: خطوط مستقیم طراحی مدرن، گاهی اوقات فضا را خشک و خشن جلوه می‌دهند. بافت‌های گرم و نرم می‌توانند اثر این خطوط را خنثی کنند و باعث ایجاد توازن در فضا شوند. منظور از بافت، فقط بافت بالش و پرده‌ها نیست. پارچه مبلمان نیز امکان برقراری توازن را فراهم می‌کنند. ترکیب مبلمان پارچه‌ای و غیرپارچه‌ای، روش ساده‌ای برای حفظ حس گرما و راحتی اتاق است.
-   لوازم عتیقه: اتاق‌های معماری داخلی روستایی مدرن، گزینه بسیار خوبی برای به نمایش گذاشتن لوازم عتیقه هستند. اضافه کردن یادگاری‌های شخصی به طراحی، حس و حال خوبی را به کاربران فضا انتقال می‌دهد. کنتراست بین نمودهای مدرن با لوازم عتیقه، به خانه‌های روستایی مدرن، اصالت و سرزندگی می‌بخشد.
-   متریال طبیعی: در اغلب فضاهای روستایی مدرن، نشانه‌هایی از چوب یا سنگ به چشم می‌خورد. اگر آیتمی حس طبیعی بودن را به بیننده منتقل کند، می‌تواند گزینه خوبی برای استفاده در سبک روستایی باشد. استفاده از المان‌هایی نظیر شومینه سنگی یا سقف چوبی، نشانه پیوند محیط با طبیعت هستند و خستگی چشم را از بین می‌برند.
-   مبلمان مدرن: سبک روستایی مدرن، مبلمان مختص به خود را دارند. ترکیب مبلمان این سبک با متریال طبیعی، فضاهای زیبا و خیره‌کننده‌ای را به وجود می‌آورد. البته این معنای ضرورت مدرن بودن همه مبل‌ها نیست. هنگام به‌کارگیری آیتم‌های مدرن به سبک روستایی، باید حس خشک و خشن ناشی از خطوط مستقیم را در نظر گرفت و در مواقع مورد نیاز، باید با آیتم‌های مناسب به فضا لطافت بخشید. در اغلب موارد، پتو یا بالش‌های شاخص، راه‌حل مناسبی برای حل این موضوع هستند.
-   گل و گیاه: راز موفقیت در طراحی داخلی به سبک روستایی مدرن، تمرکز بر روی ترکیب المان‌های بیرونی و داخلی است. اضافه کردن گیاه، بهترین روش برای پیوند فضای اتاق‌ها با طبیعت محسوب می‌شود.


طراحی داخلی صنعتی
«طراحی داخلی صنعتی» (Industrial Interior Design)، یکی از انواع سبک های معماری داخلی است که با الهام‌گیری از کارخانه‌ها و انبارها، فضایی مدرن و باهویت را به وجود می‌آورد.
این سبک، ماحصل بسته شدن کارخانه‌های اروپای غربی در انتهای انقلاب صنعتی دوم و افزایش جمعیت در سال‌های بعدی است. مردم در آن دوران، کاربری فضاهای صنعتی خالی را به فضاهای مسکونی تغییر دادند و سبک جدیدی را در دنیای معماری داخلی به وجود آوردند.
طراحی داخلی صنعتی معمولا در فضاهای بزرگ، سقف‌های مرتفع، نورپردازی طبیعی و المان‌های سازه‌ای و تاسیساتی نمایان اجرا می‌شود. البته نبود هر یک از موارد، به نشانه عدم امکان اجرای این سبک نیست.

در ادامه، به معرفی مشخصه‌های معماری داخلی صنعتی و نکات اصلی برای دستیابی به آن می‌پردازیم:
-   بافت و رنگ: یکی از ویژگی‌های اصلی طراحی داخلی به سبک صنعتی، مجموعه‌ای از رنگ‌های زنده با ترکیب سیاه، سفید و قهوه‌ای خنثی است. جفت کردن سایه‌های مختلف قهوه‌ای و قهوه‌ای مایل به زرد، حس آرامش به فضا می‌بخشد. المان‌های سفید، ظاهر اتاق را صاف و ساده جلوه می‌دهند. اضافه کردن آیتم‌های شاخص با رنگ سیاه، باعث ایجاد کنتراست و شخصیت فضا می‌شود. بافت نیز از اهمیت بالایی در طراحی داخلی صنعتی برخوردار است. صندلی‌های چرمی و آیتم‌های شاخص فلزی، نمونه‌هایی از المان‌های دارای بافت مناسب برای این سبک هستند.
-   نورپردازی صنعتی: اغلب فضاهای صنعتی، از سقف‌های بلند برخودارند. از این‌رو، استفاده از لامپ‌های آویزان، یکی از مشخصه‌های بارز معماری داخلی این فضاها محسوب می‌شود. اندازه چراغ، شکل پوشش اطراف آن و حتی کابل متصل به سقف از المان‌های مرتبط با طراحی داخلی به شمار می‌روند. استفاده از چوب یا فلزات سیاه و اشیا غیرمتداول نظیر لوله یا زنجیر نیز می‌تواند حس و حال صنعتی را در وسایل نورپردازی ایجاد کند.
-   اشکال تیز: آیتم‌های مورد استفاده در طراحی داخلی صنعتی معمولا دارای شکل مربعی و بلوکی هستند. این اشکال، به خوبی حس تبدیل فضای صنعتی به فضای زندگی را انتقال می‌دهند.
-   تاسیسات روکار: بحث راجع به محیط‌های صنعتی، تصویر لوله، داکت و دیوار آجری را در ذهن تداعی می‌کند. در سبک‌های دیگر، این المان‌ها از دید کاربران پنهان می‌شوند. در سبک صنعتی، تاسیسات و سطح دیوارها به صورت دست‌نخوره باقی می‌مانند. این کار، علاوه بر ایجاد یک ظاهر منحصر فرد و متفاوت، هزینه نازک‌کاری ساختمان را کاهش می‌دهد. کنتراست لوله‌های روکار با فضاهای خالی، بسیار دوست‌داشتنی به نظر می‌رسد.
-   متریال صنعتی: در فضاهای صنعتی، از متریال فلزی برای ساخت اسکلت و آیتم‌های شاخص استفاده می‌شود. علاوه بر فلز، چوب نیز یک متریال مناسب برای این فضاها به حساب می‌آید. چوب و فلز، علاوه بر شخصیت‌بخشی به معماری داخلی صنعتی، دوام و عمر بالایی دارند.
-   کفپوش تیره یا خاکستری: برای اینکه مجموعه رنگ‌های مورد استفاده در معماری داخلی صنعتی با یکدیگر همخوانی داشته باشند، کف اتاق‌ها اغلب به رنگ خاکستری درمی‌آیند. این کار، توسط بتن‌ریزی کف انجام می‌شود. در صورت عدم تمایل به استفاده از بتن، می‌توان چوب و الوار تیره یا خاکستری را در کف اتاق به کار برد. به‌کارگیری الوار، گزینه‌های بیشتری را برای انتخاب رنگ و بافت کف در اختیار طراح قرار می‌دهد.
-  لوازم قدیمی: با وجود تمرکز دکوراسیون صنعتی بر روی متریال چوبی و فلزی، پیدا کردن آیتم‌های قدیمی هماهنگ با فضا می‌تواند حس و حال طراحی صنعتی را بیش از پیش تقویت کند. البته پرهیز از شلوغی سطوح و محدود کردن تعداد اکسسوری‌های مورد استفاده، نکات مهمی هستند که باید در هنگام انتخاب این آیتم‌ها در نظر داشت.


طراحی داخلی روستایی فرانسوی
«طراحی داخلی روستایی فرانسوی» (French Country Interior Design)، یکی از انواع سبک های معماری داخلی است که از خانه‌های روستایی و مزرعه‌ای در نواحی غیرشهری کشور فرانسه الهام می‌گیرد.
این سبک، به بازسازی حس گرما و صمیمیت موجود در خانه‌های روستایی فرانسه (مخصوصا شهر پروانس) می‌پردازد. به طور کلی، طراحی روستایی فرانسوی را می‌توان ترکیبی از سبک‌های شابی شیک، فارم هاوس و سنتی دانست.
سبک روستایی فرانسوی در اصل یک سبک روستیک است. از متداول‌ترین المان‌های معماری در این سبک روستایی می‌توان به ورودی‌های قوسی، دیوار نامنظم، پنجره‌های بزرگ، تیرهای نمایان، سنگ و آجر نمایان و آویز قاب عکس اشاره کرد.
در ادامه، به معرفی برخی از مشخصه‌های اصلی این سبک می‌پردازیم:
-   پالت رنگی گسترده: رنگ‌های متعددی را می‌توان در معماری داخلی فرانسوی روستایی مورد استفاده قرار داد. در واقع، تمام طیف‌های رنگی در این سبک قابل استفاده هستند. اگرچه، اغلب رنگ‌های روشن نظیر زرد، سایه‌های خنثی و رنگ‌های ملایم به دیگر رنگ‌ها ترجیح داده می‌شوند. سایه‌های سبز سیر و فرمز سیر نیز کاربرد زیادی در طراحی روستایی فرانسوی دارند.
-   کفپوش طبیعی: کف اتاق، یکی از المان‌های مهم در خانه‌های روستایی فرانسوی به شمار می‌رود. این المان‌ها معمولا با استفاده از مواد طبیعی نظیر سنگ و چوب ساخته می‌شوند. البته کفپوش آشپزخانه در سبک روستایی فرانسوی معمولا از جنس کاشی است. فرش‌ها در این سبک جایی ندارند. با این وجود، قالی‌های پرنقش و نگار، به منظور ایجاد حس گرما به زمین‌های خالی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
-   اکسسوری‌های متعدد: طراحی روستایی فرانسوی را می‌توان در مقابل سبک مینیمالیسم قرار داد؛ چراکه اکسسوری‌ها و آیتم‌های تزئینی، یک المان اصلی در این نوع معماری داخلی به شمار می‌رود. تابلو نقاشی، گزینه خوبی برای اضافه کردن نقطه کانونی جذاب به اتاق است. گل خشک‌شده، سبزه طبیعی، سرامیک رنگی، چینی، سبد حصیری، ظرف مسی و گلدان پنجره‌ای، به فضا رنگ می‌بخشند.
-  متریال طبیعی: سنگ، به عنوان یک متریال متداول در خانه‌های روستایی فرانسوی است. این ماده معمولا در دیوار، کف و شومینه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. چوب نیز یکی از دیگر از متریال‌های مهم در سبک روستایی فرانسوی است. این ماده در تیر، کف، مبلمان و جزئیات دیوارها به کار گرفته می‌شود. آهن کارشده نیز در لوازم برقی و بهداشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
-   الگوهای چاپی: اضافه کردن طرح و نقش به اتاق، علاوه بر ایجاد نقطه‌های کانونی جذاب، به اتاق بافت و عمق می‌بخشد. الگوهای گلدار، از طرح‌های مناسب برای طراحی روستایی فرانسوی به حساب می‌آیند. از روش‌های رایج برای اضافخ کردن الگو به این سبک می‌توان به استفاده از کاغذ دیواری (سرتاسر دیوار یا نیمه پایینی آن)، آویزان کردن پرده‌های طرح‌دار، انداختن فرش یا اضافه کردن کوسن به صندلی‌ها اشاره کرد. فرانسوی‌ها، الگوهای سنتی مختص به خود را دارند. به عنوان مثال، «Toile de Jouy»، یکی از الگوهای متداول در سبک است که به همراه پس‌زمینه کرم، سفید یا زرد به همراه رنگ‌های سبز، آبی، قرمز یا سیاه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
-  بافت نرم اسباب و اثاثیه: بافت نرم وسایل در معماری داخلی روستایی فرانسوی، حس گرما و راحتی را به فضا اضافه می‌کند. در این سبک، کوسن‌ها، رواندازها، قالی‌ها، پرده‌ها و حتی منسوجات تزئینی آویخته شده به دیوارها، معمولا دارای بافت نرم هستند. رنگ مورد استفاده در این آیتم‌ها باید با رنگ آیتم‌های دیگر همخوانی داشته باشد.
-   مبلمان ترکیبی: در سبک روستایی فرانسوی، امکان انتخاب ترکیبی از سبک‌های مختلف مبلمان (حتی مبل‌های دست دوم) در هر اتاق وجود دارد. آیتم‌های قدیمی با ظاهر روستایی یا آیتم‌های جدید با ظاهری به سبک قدیمی، از المان‌های قابل استفاده در طراحی روستایی فرانسوی هستند. در این نوع طراحی داخلی، از کاناپه و صندلی‌های راحتی طرح‌دار یا یک‌رنگ استفاده می‌شود.


طراحی داخلی اسکاندیناوی
«طراحی داخلی اسکاندیناوی» (Scandinavian Interior Design)، یکی از مشخص‌ترین انواع سبک های معماری داخلی است که از فلسفه دانمارکی «هوگه» (Hygge) برای ایجاد فضایی با حس زیبای آرامش، آسایش، راحتی و رضایت الهام می‌گیرد.
نور زیاد، هوای مطبوع و ارتباط با طبیعت را می‌توان به عنوان مولفه‌های اصلی این سبک به شمار برد. معماری داخلی اسکاندیناوی، بر روی سادگی، مینیمالیسم و کاربری فضا تمرکز می‌کند.
یکی دیگر از فلسفه‌های موثر بر سبک اسکاندیناوی، «لاگوم» (Lagom) است. این فلسفه سوئدی، بر روی میانه‌روی، اعتدال و ایجاد توازن بین جنبه‌های مختلف زندگی اشاره دارد. طراحی داخلی اسکاندیناوی با الهام گرفتن از این مفهوم، فضایی هارمونیک را به وجود می‌آورد که در آن نه از افراط و نه از تفریط خبری نیست.

از مشخصه‌های اصلی این نوع طراحی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
-   نورپردازی متنوع: در مورد سبک معماری داخلی اسکاندیناوی، همواره صحبت از چندین نوع نورپردازی به میان می‌آید. نور شمع، یکی از واجبات این سبک است. در کافه‌های اسکاندیناوی، معمولا از شمعدان‌های چند شاخه استفاده می‌شود. نورپردازی خانه‌های اسکاندیناوی، یک فضای دنج و دعوت‌کننده را ایجاد می‌کند.
-  توازن فرم و کاربری: در انتخاب مبلمان مورد استفاده در طراحی داخلی اسکاندیناوی، معمولا خطوط صاف به منحنی ترجیح داده می‌شوند. البته کاناپه و صندلی‌های راحتی، با الهام از سبک میدسنچری مدرن، اغلب دارای لبه‌های گرد هستند. بیشتر آیتم‌های مبلمان اسکاندیناوی، رنگ طبیعی دارند. در این سبک توجه زیادی به بافت مبلمان می‌شود. به عنوان مثال، در صورت استفاده از صندلی‌های فلزی با بافت زبر، یک چیز نرم و راحت بر روی صندلی‌ها می‌اندازند تا بین زبری و نرمی توازن به وجود آید. در خانه‌های اسکاندیناوی، مشاهده پتو یا بالشت بر روی کف زمین چیز عجیبی نبوده و اتفاقا مرسوم است.
-   کفپوش روشن: در طراحی داخلی اسکاندیناوی، تقریبا هیچ‌گاه نمی‌توان فرش‌های دیوار به دیوار را مشاهده کرد. در این طراحی، استفاده از کفپوش چوبی سخت و بادوام مرسوم است. به دلیل ماهیت طبیعی این نوع کفپوش، ظاهر آن دست نخورده باقی می‌ماند یا به رنگ سفید درمی‌آید. به این ترتیب، در نور بیشتر، فضا بزرگ‌تر نشان داده می‌شود. کفپوش سرویس بهداشتی خانه‌های طراحی شده به سبک اسکاندیناوی معمولا مجهز به سیستم گرمایش از کف هستند.
-   گل و گیاه تازه: به‌کارگیری المان‌های رنگی زنده و زیبا، اهمیت زیادی در طراحی اسکاندیناوی دارد. از نظر مردم اسکاندیناوی، گل‌های تازه برای خانه ضروری هستند.
-   رنگ‌های خنثی: سفید، سیاه، خاکستری و قهوه‌ای، رنگ‌های متداول در سبک اسکاندیناوی محسوب می‌شوند. البته امکان استفاده از صورتی چرک و سبز دریایی سیر برای آیتم‌های شاخص نیز وجود دارد. دیوارهای خانه‌های اسکاندیناوی معمولا سفید می‌شوند تا مبلمان و آثار هنری را بیشتر در معرض نمایش قرار دهند.
-   پرهیز از درهم‌ریختگی: یکی از ویژگی‌های جدایی‌ناپذیر از طراحی داخلی اسکاندیناوی، استفاده مناسب از فضا و جلوگیری از شلوغی‌های نابه‌جا است. از این‌رو، کابیت و قفسه، کاربرد گسترده‌ای در این سبک دارد. قرار دادن وسایل اضافی در کابیت و قفسه‌ها، به تمیزی اتاق و انتقال حس آرامش کمک می‌کند.
-   محدودیت استفاده از پرده: در معماری داخلی اسکاندیناوی، باید تا جای ممکن مسیر ورود نور به فضای داخلی هموار باشد. از این‌رو، استفاده از پرده برای پوشاندن پنجره‌های خانه‌های اسکاندیناوی مرسوم نیست. البته در صورت نیاز می‌توان از پرده‌های نازک با رنگ روشن استفاده کرد. علاوه بر نورگیری، درخشش پنجره‌های بدون پرده در شب، زیبایی خاصی را درون اتاق‌ها به وجود می‌آورد.
-   شاخص‌های تزئینی ساده: سبک آیتم‌های تزئینی شاخص در خانه‌های اسکاندیناوی، ساده است. به عنوان مثال، گلدان‌های سرامیکی زیبا و بالش‌های دارای الگوهای هندسی، بافت و رنگ هوشمندانه‌ای را به این خانه‌ها اضافه می‌کنند.
-  منسوجات گرم: در کشورهای سردسیر، منسوجات گرم‌کننده مانند پوست گوسفند، پارچه‌های پشمی یا موهر و کتان نرم، به عنوان بخشی از طراحی داخلی خانه محسوب می‌شوند. این آیتم‌ها، علاوه بر کاربرد گرمایشی، لایه دیگری از بافت را به فضا اضافه می‌کنند.
-    رویه‌های چوبی و فلزی: در طراحی داخلی اسکاندیناوی مدرن، چوب، نه تنها در کف اتاق، بلکه در مبلمان (مخصوصا میز غذاخوری و میز عسلی) مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه بر چوب، به‌کارگیری فلز در چراغ‌ها و آیتم‌های شاخص نیز به عنوان یک ایده پرطرفدار در این سبک در نظر گرفته می‌شود. چراغ‌های دیواری و آویزان با وسایل مسی یا برنجی، فضای اتاق را درخشان‌تر می‌کنند.


طراحی داخلی مدیترانه ای
«طراحی داخلی مدیترانه‌ای» (Mediterranean Interior Design)، یکی دیگر از انواع سبک های معماری داخلی با فرهنگ غنی است که با الهام از خانه‌های کشورهای شمال دریای مدیترانه (مخصوصا اسپانیا، یونان، ایتالیا و مراکش)، به ایجاد فضایی گرم، صمیمی، با اصالت و ماندگار می‌پردازد.
از المان‌های شاخص در این نوع معماری می‌توان به قوس، ستون، بالکن و کاشی/موزاییک‌های تزئینی اشاره کرد.
هر یک از کشورهای حوزه دریای مدیترانه از المان‌های مختص به خود برای طراحی داخلی استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، در خانه‌های یونانی، استفاده از رنگ فیروزه‌ای و آبی کبالت مرسوم است. خانه‌های مراکش، به بافت باکیفیت و کنده‌کاری چوب بها می‌دهند. در خانه‌های اسپانیا، کاشی‌های جذاب و کفپوش‌های سفالی تراکوتا در مرکز توجه قرار می‌گیرند. با ترکیب همه این المان‌ها در کنار یکدیگر و استفاده از دیوارهای نقش برجسته، متریال سنگی و چوبی، منسوجات رنگارنگ و لوازم قدیمی، سبک مدیترانه‌ای را به وجود می‌آورند.

مشخصه‌های اصلی معماری داخلی مدیترانه‌ای عبارت هستند از:
-   رنگ‌های برگرفته از طبیعت: رنگ‌های مورد استفاده در سبک مدیترانه‌ای، گستردگی زیادی دارند. با این وجود، اغلب آن‌ها از طبیعت الهام می‌گیرند. تناژهای گرم و خاکی نظیر قرمز مایل به قهوه‌ای و بلوطی، از رنگ‌های متداول در این سبک به شمار می‌روند. خانه‌های مدیترانه‌ای، از سایه‌های مختلف رنگ‌های مرتبط با دریا و آسمان مانند لاجوردی، نیلی، بنفش سیر و سبز دریایی نیز در برخی از آیتم‌ها استفاده می‌کنند.
-   بافت خنثی: دیوارهای سفید نقش‌برجسته در کنار بافت چوب طبیعی، جو گرم و جذابی را به وجود می‌آورند. استفاده از منسوجات و کاشی‌کاری‌های مرغوب یا به کار بردن اسباب و اثاثیه ساده و شیک، به فضای خانه‌های مدیترانه‌ای شخصیت می‌دهند.
-   کفپوش سنگی یا سفالی: کف فضاهای طراحی شده به سبک مدیترانه‌ای، معمولا از جنس سنگ یا سفال بادوام است. استفاده از این نوع متریال، علاوه بر سهولت تمیزکاری، عمر کف را بالا می‌برد. به علاوه، سنگ و سفال تراکوتا، به هر اتاقی عمق می‌بخشند.
-   نمایان بودن تیرهای سازه‌ای: پیدا کردن خانه‌های مدیترانه‌ای که در آن‌ها اتاقی با تیرهای نمایان وجود نداشته باشد، کار دشواری است. تیرهای نمایان به عنوان یک المان معماری جدایی‌ناپذیر برای طراحی مدیترانه‌ای در نظر گرفته می‌شوند. این المان‌ها، صمیمیت فضا را افزایش می‌دهند و ظاهری راحت و دنج را برای اتاق‌ها به وجود می‌آورند.
-   کاشی‌های طرح‌دار: کاشی‌های دارای طرح و الگو، به طراحی داخلی مدیترانه‌ای زیبایی می‌بخشند. این کاشی‌ها اغلب در کف، دیوار و کناره پله‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. در خانه‌های مدیترانه‌ای، معمولا ترکیبی از الگوهای مختلف به کار گرفته می‌شوند و به فضای اتاق‌ها بافت و رنگ می‌دهند.
-   مبلمان چوبی: مبلمان مورد استفاده در طراحی داخلی مدیترانه‌ای می‌تواند ساده تا رسمی با ظاهری روستایی و هوازده تا ظریف و کنده‌کاری شده باشد. در هر صورت، این سبک به اندازه زیادی از متریال چوب در آیتم‌های مختلف مبلمان استفاده می‌کند. اسباب و اثاثیه خانه‌های مدیترانه‌ای معمولا دارای ارتفاع کم، پایه‌های تاب‌خورده و سطح جلا خورده هستند.
-   المان‌های طبیعی: خانه‌های مدیترانه‌ای، اغلب توسط مناظر چشم‌نواز محصور شده‌اند. از این‌رو، در طراحی داخلی آن‌ها می‌توان ترکیب فضاهای خارجی و داخلی را مشاهده کرد. به منظور ایجاد یک معماری پیوسته و منسجم، در بخش‌های متصل به فضای بیرونی میز و صندلی قرار داده می‌شود تا خانواده و دوستان بتوانند در یک محیط دلنشین کنار یکدیگر جمع شوند.


طراحی داخلی ذن آسیایی
«طراحی داخلی ذِن آسیایی» (Asian Zen Interior Design)، یکی از انواع سبک های سبک های معماری داخلی است که با الهام از فلسفه «فنگ شویی» (Feng Shui) و اقتباس از سبک معاصر، فضایی آرامبخش را به وجود می‌آورد. در این سبک، همواره نمادهایی از طبیعت به چشم می‌خورد.
فضاهای داخلی خانه‌های آسیایی معمولا نامتقارن و دارای اشکال دایره‌ای هستند. در این سبک، می‌توان از پرده یا درهای کشویی نیز برای جدا کردن مرز اتاق‌ها و ایجاد حریم شخصی استفاده کرد. در ادامه، به معرفی بازرترین مشخصه‌های معماری داخلی به سبک ذن آسیایی می‌پردازیم:
-   پالتی از رنگ‌های طبیعی: طبیعت در مرکزیت المان‌های طراحی ذن آسیایی قرار دارد. رنگ، یکی از المان‌های برگرفته از طبیعت در این سبک به شمار می‌رود. رنگ‌های طبیعی با تناژهای نرم (به عنوان مثال، رنگ‌هایی مانند سفید، سایه‌های بژ و یا خاکستری) می‌توانند گزینه‌های خوبی برای رنگ‌های اصلی و فرعی در خانه‌های ذن باشند. سبز، زرد، نارنجی و آبی نیز محبوب‌ترین رنگ‌ها برای آیتم‌های شاخص هستند.
-   بافت طبیعی: یکی دیگر نمودهای ارتباط با طبیعت در معماری داخلی ذن، ترجیح به استفاده از منسوجات طبیعی به جای منسوجات مصنوعی است. بافت پارچه‌های دارای الیاف طبیعی، حس سبکی و راحتی را تقویت کرده و فضای اتاق‌ها را به محلی دنج و آرام تبدیل می‌کند. از الیاف طبیعی متداول در طراحی ذن آسیایی می‌توان به کتان، پنبه و پشم اشاره کرد. این پارچه‌ها در آیتم‌های مختلفی نظیر پرده‌ها، بالش‌ها و غیره قابل استفاده هستند.
-   اشیا طبیعی: گیاهان، از مهم‌ترین المان‌های موجود در معماری داخلی ذن محسوب می‌شوند. البته برخلاف تصور، گل و گیاه معطر، جایی در این سبک ندارند؛ چراکه بوی آن‌ها می‌تواند باعث پرت شدن حواس شود. اکسیژن تولید شده توسط گیاهان و رنگ آن‌ها، اثر آرامش‌بخش دارد. درخت بونسای، بامبو، دمب اسبی و درسانا (درخت اژدها)، از محبوب‌ترین گیاهان در طراحی ذن آسیایی هستند. سنگ، سنگ‌ریزه و آب‌نما نیز ضمن القای حس آرامش، باعث ارتباط فضای داخلی با طبیعت بیرون می‌شوند.
-   نور طبیعی: طراحی داخلی ذن آسیایی، تاکید خاصی بر روی بهره‌گیری از نور خورشید و روشنایی‌های کوچک دارد. معمولا هر جا نیاز به نور طبیعی باشد، پنجره‌های بزرگ و اتاق‌های بزرگ مد نظر قرار می‌گیرند. با این وجود‌، شرایط همه خانه‌ها با یکدیگر یکسان نیست. برای نورپردازی اتاق‌ها در خانه‌های کوچک، استفاده از چراغ‌های ایستاده، چراغ‌های رومیزی، فانوس‌های ژاپنی و شمع توصیه می‌شود. پرده‌های نازک نیز گزینه خوبی برای تقویت نورگیری فضاها هستند. البته برای محیط‌های شهری و شلوغ، استفاده از پرده‌های ضخیم برای حذف صداهای مزاحم و ایجاد حس آرامش ترجیح داده می‌شوند.
-   مینیمالیسم: طراحی داخلی ذن آسیایی تا حد زیادی از اصول مینیمالیسم پیروی می‌کند. البته مینیمالیسم به معنای عدم استفاده از تمام آیتم‌های تزئینی نیست. در سبک ذن، وسایلی که دارای ارزش و معنای بالایی هستند، برای قرارگیری در اتاق گلچین می‌شوند.
-   مبلمان ساده و کارآمد: یکی دیگر از جنبه‌های مینیمال طراحی ذن آسیایی، دوری از مبلمان دارای ظاهر شلوغ است. مبلمان مورد استفاده در این سبک، معمولا خطوط صاف و ساده دارند. به عبارت دیگر، در این آیتم از جزئیات و تزئینات منحرف‌کننده دوری می‌شود. مبلمان کم‌ارتفاع (مانند مبلمان ژاپنی)، گزینه مناسبی برای برقراری توازن هستند. تخت خواب‌های زمینی و کم‌ارتفاع نیز از محبوبیت بالایی در خانه‌های ذن آسیایی برخوردارند.
-   تردد با پای برهنه: المان‌های ذن آسیایی، تاکید زیادی بر روی ارتباط انسان با طبیعت دارند. این ارتباط، نه تنها با حس بینایی، بلکه با لمس بافت طبیعی فضا برقرار می‌شود. پارکت‌های چوبی و فرش‌های بافته شده با الیاف طبیعی، از گزینه‌های رایج و مناسب به شمار می‌روند.


طراحی داخلی آرت دکو
«طراحی داخلی آرت دکو» (Art Deco Interior Design)، یکی از معروف‌ترین و شناخته شده‌ترین انواع سبک های معماری داخلی است که به میزان زیادی از انتقال صنعتی الهام می‌گیرد.
به همین دلیل، فلزات، نقش مهمی را در المان‌های مختلف این سبک بازی می‌کنند. منشا معماری داخلی آرت دکو به کشور فرانسه و سپس آمریکا در دهه‌های ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۰ میلادی (دهه‌های ۱۲۸۰ تا ۱۳۲۰ شمسی) بازمی‌گردد.
لبه‌های تیز و گوشه‌های دندانه‌دار، سبک آرت دکو را از دیگر سبک‌ها متمایز می‌‌کند. این سبک، مشخصه‌های متعددی دارد که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم:
-   رنگ‌های سرزنده: پالت رنگ‌های طراحی داخلی آرت دکو، اغلب دارای تناژهای اشباع است. رنگ‌های آبی کبالتی، سبز زمردی و بنفش سیر، ظاهر فضا را مجلل جلو می‌دهند. رنگ‌های خاکستری تیره یا سیاه نیز ظاهر جذاب و زیبایی را به وجود می‌آورند. سایه‌های عمیق‌تر با رنگ‌های خنثی نظیر کرم و بژ متوازن می‌شوند.
-   شاخص‌های خوش‌فرم: یکی از المان‌های اصلی سبک آرت دکو، اشکال ذوزنقه‌ای و فرم‌های منحنی است. این اشکال معمولا در آیتم‌های شاخص یا تزئینی نظیر آینه یا گلدن به کار می‌روند. در فضاهای مدرن یا التقاطی، استفاده از یک یا دو آیتم شاخص با ویژگی‌های مذکور می‌تواند اشاره کوچکی به طراحی آرت دکو داشته باشد و معماری داخلی را از افراط دور کند.
-   شیار: نمایش فرم‌های صاف و خطی توسط المان‌های شیاردار، از مبانی طراحی آرت دکو به شمار می‌رود. مبلمان و پنل‌های شیاردار، از محبوبیت بالایی در سبک آرت دکو برخودار هستند. به‌کارگیری این نوع بافت بر روی کابیت‌های آشپزخانه یا لوازم سرویس بهداشتی، جنبه تجملی بودن فضاها را تقویت می‌کند. استفاده از شیار بر روی اکسسوری‌های کوچک نظیر گدان یا چراغ‌ها نیز به فضا عمق می‌بخشد.
-   الگوهای هندسی: اشکال هندسی تکرارشونده مانند الگوهایی زیگزاگی و مثلثی را در بسیاری خانه‌های طراحی شده به سبک آرت دکو می‌توان مشاهده کرد. این الگوها در کاغذدیواری و پارچه مبل‌ها قابل استفاده هستند. انداختن یک فرش یا قالی بر روی کف، به فضای خنثی آرت دکو، اصالت می‌بخشد.
-   آثار هنری جسورانه: معماری داخلی آرت دکو، هیجان و عظمت را ستایش می‌کند. یکی از بهترین روش‌های نشان دادن این موضوع، استفاده از آثار هنری است. نقاشی‌های دارای کنتراست بالا یا مجسمه‌های براق، علاوه بر جلب توجه، موضوع خوبی برای شروع کردن بحث با مهمانان خواهند بود.
-   کنتراست بالا: کنار هم گذاشتن رنگ‌های روشن و تیره برای ایجاد یک ظاهر جسورانه با کنتراست بالا، از ویژگی‌های بارز سبک آرت دکو است. سیاه و سفید، یک ترکیب کلاسیک در این سبک محسوب می‌شود که حس فرهیختگی و پیچیدگی را انتقال می‌دهد. سایه‌های عمبق سبز یا آبی نیز اثر مشابهی را بر روی فضا دارند. دیوارهای سیاه با گچ‌بری‌های سفید و کاشی‌های دارای رنگ‌های متضاد، از دیگر مثال‌های کنتراست بالا برای طراحی داخلی به سبک آرت دکو هستند.
-   متریال مرغوب: متریال مرغوب، ظاهر تجملی خانه‌های دکو را تقویت می‌کند. مرمر، گرانیت، فلزات و چوب‌های صیقلی، به فضاهای داخلی حس کیفیت و مرغوبیت می‌بخشند. اصل این متریال‌ها معمولا گران است. به همین دلیل، استفاده از روکش یا ورقه‌های طرح آن‌ها می‌تواند گزینه مقرون به صرفه‌تری باشد.
ا
نواع سبک های معماری خارجی

معماری کلاسیک
بسیاری از بزرگان معماری، این سبک را منشا تما می‌سبک‌های جهان می‌دانند . در طراحی کلاسیک معمولا ظاهری زیبا، عظیم و باشکوه مشاهده می‌شود که در شاخص‌های شهری سازه‌های روم و یونان بسیار به آن توجه شده است . از ویژگی‌های این سبک از معماری می‌توان به ساختمان‌های وسیع و بزرگ، استفاده از طرح‌های خمیده، کنده کاری دستی بر روی ستون‌ها و کنگره‌دار بودن آن‌ها اشاره کرد. معماری کلاسیک سه شیوه‌ی معروف به نام های دوریک، یونیک و کرنتین را دارا می‌باشد که برگرفته و الهام گرفته شده از اعضای بدن انسان است.


معماری نئوکلاسیک Neoclassical
معماری نئوکلاسیک شیوه‌ای از معماری بوده که هم دوره با سبک باروک، در اروپا شکل گرفت است و در نیمه دوم قرن ۱۸ تا نیمه دوم قرن ۱۹ میلادی مورد استفاده واقع شد . این سبک از معماری که الگوی خود را معماری رنسانس، یونان و روم قرار داده بود به ظاهری با دیوار‌های ساده و بلند و ستون‌های مستقل بسیار تاکید داشت. همچنین استفاده از متریالی با جنس چوب و سنگ بسیار برای آن‌ها حائز اهمیت بود. شاید جالب باشد بدانید که این سبک از معماری در ایتالیا به وجود آمد اما به علت اشتیاق بالای معماران فرانسوی به این سبک، موجب رواج بسیار نئو کلاسیک در فرانسه شد. این معماری در بسیاری از کشور‌ها از جمله آمریکا، روسیه، آلمان، انگلیس و… مورد توجه قرار گرفت.


معماری رومانسک Romanesque
این سبک ازمعماری که به رو می‌وار نیز شهرت دارد مربوط به قرون وسطی میباشد. از ویژگی‌های این سبک می‌توان به ساختمان‌های دارای ستون‌های بسیار ضخیم و چسبیده به دیوار، بنای بسیار سنگین و بزرگ، پنجره‌های کم و کوچک اشاره کرد. بازه زمانی استفاده از این سبک بین سالهای ۹۰۰ تا ۱۲۰۰ میلادی بوده است و از بنا‌های معروف این سازه میتوان برج پیزا وکلیسای جامع دورهام را نام برد.


معماری گوتیک Gothic
این سبک از معماری برای اولین بار در قرون وسطی و اروپا به وجود آمد، در جایی که فرانسوی‌ها برای اولین بار این معماری را در ساخت کلیسای سن‌ دنی به کار گرفتند. در قرن ۱۲ میلادی تما می‌نگاه‌ها به سمت معماری گوتیک جلب شد که مورد استقبال زیادی از طرف مردم قرار گرفت و ساختمان های متعدد زیادی در سراسر کشور‌های اروپایی شروع به ساختن این شکل از بناها کردند . معماری گوتیک الهامات خود را از جانب ساخت و سازهای کلاسیک اروپایی و بناهای خاورمیانه دریافت کردند که به پیدایش سبکی جدید ختم شد. از ویژگی‌های این سبک می‌توان به طاق‌های هر می‌شکل، پشت بند‌های معلق، سقف‌های طاق دار و شیشه‌های بلند و رنگی اشاره کرد. گوتیک به طور غالب در ساخت کلیساها بکار گرفته شد و از بزرگترین آن‌ها می‌توان کلیسای جامع میلان در ایتالیا با ظرفیت ۴۰ هزار نفری خود را مثال زد.


بروتالیسم Brutalist
بروتالیسم سبکی از معماری است که در آن ساختمان را با متریال بتن خالص، بدون هیچ گونه روکشی به اصطلاح لخت می‌سازند. بعد از جنگ جهانی دوم، بروتالیسم در سراسر جهان مخصوصا انگلسان و کشورهای کمونیست اروپای شرقی به عنوان یک معماری سوسیالیستی رواج یافت. اصطلاح بروتالیسم (بتن خام) عبارتی است که برای اولین بار توسط لوکور بوزیه برای تشریح متد خاصش از سیمان استفاده شد. این معماری به علت طبع سرد و خشکش به معماری خشن نیز شهرت یافت و با ورود به دهه ۱۹۸۰ میلادی کم‌کم به فراموشی سپرده شد. شهرک اکباتان در تهران می‌تواند نمونه برجسته‌ای از سبک بروتالیسم در ایران باشد.


معماری هنر نو Art Nouveau
این سبک برای نخستین بار در نمایشگاه بزرگ پاریس در سال ۱۹۰۰ میلادی به چشم آمد و در اکثر شهرهای بزرگ اروپایی به شکوفایی خود رسید . در اثر سوختن شهر السوند در نروژ، باسازی این شهر، سبک هنر رو را به همراه داشت و امروزه این شهر را به همین نام نیز می‌شناسند . از ویژگی‌های بارز این سبک میتوان به شکل‌های نامتقارن، شیشه‌های قوسی شکل، طاق‌های خمیده، تزئیناتی به شکل گل و گیاه و پنجره‌های رنگی اشاره کرد.


معماری هنر دکو Art Deco
این نوع از معماری برای اولین بار در اروپا بعد از جنگ جهانی اول که خرابی و ناامیدی‌های زیادی را به همراه آورده بود شکوفا شد و نمایانگر نویدی به آینده روشن و امید بود . از ویژگی‌های معماری تزئینی می‌توان به استفاده از شکل‌های هندسی و خطوط زیگزاگی، نقاشی و مجسمه‌های برجسته دیواری، فلزکاری و شمایل نگاری اشاره کرد. در آسمان خراش‌ها از گوشه‌های شکسته و پلکانی شکل استفاده می‌شد و کشورها می‌توانستند با استفاده از مجسمه‌ای از نماد کشور خود در ساختمان‌ها، ملی گرایی خود را به نمایش بگذارند. هنر نو سبکی ملایم‌تر از هنر دکو بود که در سال ۱۹۳۰ میلادی رواج پیدا کرد.


معماری باهاوس Bauhaus
پس از جنگ جهانی اول در آلمان مدرسه‌ای با نام باهاوس تاسیس گشت که در دوران خود تبدیل به یک سبک معماری جدید شد . اساتید باهاوس بسیار تاکید بر کارکردگرایی داشتند و به دانشجویان خود استفاده بهینه از متریال و پرهیز از تزئینات و تجملگرایی در نمای ساختمان را آموزش می‌دادند . ویژگی این ساختمان‌ها عدم کنده کاری و هرگونه تزئیناتی بر روی ساختمان است که از معروف ترین بناهای این معماری می‌توان به  Seagramدر نیویورک، خانه Farnsworth در شیکاگو وساختمان Villa Tugendhat در  جمهوری چک اشاره کرد .


معماری پست مدرن Postmodern
اگر بخواهیم تعریف ساده‌ای از سبک پست مدرن داشته باشیم می‌توانیم بگوییم نسخه‌ای منعطف‌تر و زیباتر از معماری مدرن است که آن را از خشکی و یکنواختگی خود خارج می‌کند . هرگاه بنایی با اشکال عجیب مثل مکعب، استوانه و هرم با رنگ‌های روشن و شفاف دیدیم، می‌توانیم مطمئن باشیم با این سبک از بنا سرکار داریم . پست مدرن از دهه 1960 میلادی تاکنون در طراحی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد و از بناهای مشهور این سبک هم می‌توان به ساختمان M16 لندن و بانک مرکزی آمریکا اشاره کرد.


معماری باروک
باروک به معنای نامظم و پر پیچ‌ و‌خم است که برای اولین بار در ایتالیا متولد شد . باروک در اوایل قرن ۱۷ تا اواسط قرن ۱۸ تما می‌اروپا و کشورهای لاتین را در بر گرفت. از ویژگی‌های بارز این سبک می‌توان به استفاده از رنگ روشن، مجسمه و سقف‌های طلاکاری شده، توجه به گچ‌ بری و مرمر کاری، تضاد میان سازه‌ها، نقاشی‌های عظیم دیواری و خمیدگی در قالب بیضی اشاره کرد. از این معماری در میدان سن پیتر، واتیکان و انولید پاریس نیز استفاده شده است .


معماری ساختار شکنی deconstruction
برای اولین باراین سبک از معماری در مسابقه طراحی معماری پارک دو لا ویلت در سال ۱۹۸۲ میلادی دیده شد که توسط فیلیپ جانسون و مارک ویگلی سازماندهی شده بود. اگر بخواهیم این سبک را توصیف کنیم می‌توانیم به ساختارهای عجیب و غیر عادی، دیواره‌های پر هرج و مرج و بازتاب نور از رنگ دیواره‌ها اشاره کنیم . سبک ساختارشکنی در معماری معاصر متضاد با منطق مدرنیسم خواهد بود و همچنین ارتباط معکوسی با پست مدرنیسم دارد. معماری ساختارشکنی از دهه ۱۹۶۰ میلادی تا کنون مورد استفاده واقع شده است و ازنمونه‌های این سبک می‌توان به موزه گوگنهایم بیلبائو و موزه فرهنگ پاپ در سیاتل آمریکا اشاره کرد.


معماری اسلامی‌ Islamic
این سبک از معماری برای اولین بار از قرن ۷ میلادی به بعد در کشور های خاورمیانه مشاهده شد که تعدادی از خصوصیات خود را از طراحی کلیساها الهام گرفته بود . معماری اسلا می‌با داشتن تفاوت‌هایی در بین کشورها متنوع است و این معماری در ابتدا برای ساخت مساجد و مدرسه‌ها مورد استفاده قرار گرفت ولی با گذشت زمان، خود را به این دو مورد محدود نکرد . از ویژگی‌های این معماری می‌توان به گنبدهای تزئین شده با موزائیک، مناره، کاشی کاری‌های رنگی و مشبک چوبی اشاره کرد.


 معماری مدیترانه ای Mediterranean
معماری مدیترانه‌ای برای اولین بار در ایتالیا، پرتغال، اسپانیا و کشور‌های اطراف مدیترانه شروع شده و بعدها به سبب فرانسه و یونان این سبک به طور کلی تغییر کرده است. این سبک به عنوان احیای مدیترانه و نماینگر بودن ثروت و آرامش نیز شناخته می‌شود . ویژگی خانه‌های مدیترانه‌ای شامل پنجره و درهای بزرگ رو به تراس یا بالکن است که باعث ارتباط هرچه بیشتر با فضای باز و طبیعت می‌شود. تاکید این سبک بر درهای ورودی بسیار زیاد بوده و آن‌ها را بلند و بزرگ طراحی کرده است تا فضای بیرونی و داخلی را یکسان سازی کند.


معماری رنسانس Renaissance
برای نخستین بار این سبک در شهر فلورانس ایتالیا از اوایل قرن ۱۴ دیده شد و می‌توان آن را نسخه‌ای مدرن‌تر از معماری گوتیک دانست. این سبک به سرعت در میان اروپا گسترش یافت با گذر هرچه بیشتر زمان جای خود را به معماری باروک داد. از ویژگی‌های این سبک می‌توان به تقارن میان پنجره و درها، گنبد و طاق، جایگذاری آذرین در بالای درها و پر شدن طاقچه‌های داخل دیوار همراه با مجسمه اشاره کرد. مثال‌هایی از این معماری در کلیساهای جامع سن پیتر و فلورانس وجود دارد.


معماری رو می‌Roman
این سبک الهام گرفته شده از سبک کلاسیک است که در آن از قواعدی مثل، استفاده از تزئین و تجملات، ستون‌های سبک رو می‌و استفاده از مجسمه پیروی می‌شود . از ویژگی‌های این سبک هم می‌توان به حضور آبنما، ستون‌های بلند و بزرگ، استفاده از رنگ‌های روشنی مانند شیری، سفید و کرم، مجسمه‌های بزرگ و وجود قرینگی اشاره کرد .


معماری ارگانیک organic
این سبک از معماری که به معماری طبیعت‌گرا نیز شهرت دارد تنها سبک از معماری است که در آن از عناصری مانند گیاه و درخت، در نما استفاده شده و گویی که انگار ساختمان را خود طبیعت بنا کرده است. برجسته سازی بالای سازه، استفاده از رنگ‌های طبیعت و تزئینات کم از دیگر ویژگی‌های این سبک است.


معماری های تک High-tech
از جنگ جهانی دوم بزرگترین چالش برای معماران بازسازی و یا نوسازی خانه‌های تخریب شده در جنگ بود که همین امر موجب شد معماران با نوسازی بناها، سبکی نوین را به دنیا عرضه کنند. شاید در نگاه اول با دیدن بنایی با سبک‌های تک فکر کنید که با یک ساختمان نیمه کاره مواجه هستید ولی این ویژگی که تمام ارگان‌های یک ساختمان در معرض دید باشد از اصلی‌ترین اصول این سبک است. از نمونه‌های این سبک می‌توان به گنبد شیشه‌ای رایشتاگ و بانک هنگ کنگ اشاره نمود.


معماری متابولیسم Metabolism
این سبک به آمیخته گرایی و منعکس کردن زندگی الکترونیکی عصر مدرن تاکید دارد. متابولیسم برگرفته از اشکال هندسی و فرمول‌های ریاضی است که در نمایشگاه اوساکا در سال ۱۹۷۰ میلادی به شهرت جهانی رسید. برای بیان مثالی از این معماری می‌توان به برج مطبوعاتی و پخش شیزوکا و برج کپسول ناکاگین اشاره کرد.

​​​​​​​
معماری صنعتی Industrial
این معماری با ورود به دوران صنعت‌گرایی در اواخر قرن نوزدهم که زمان بسیار مه می‌برای تغییر در سراسر اروپا بود پدیدار شد. معماران این سبک، تمام تلاش خود را برای ساخت بناهایی با هدف رفع نیازهای صنعت اروپا انجام داند و عموما این سازه‌ها را به صورت شهرکی صنعتی در خارج از شهر بنا میکردند.


معماری یونانی
معماری یونانی یکی از بزرگترین و تأثیرگذارترین سبک‌های معماری در تاریخ است که توسط ساکنان یونان باستان توسعه یافت. این سبک معماری از قرن هشتم پیش از میلاد تا قرن اول میلادی رواج داشت و بر روی سبک‌های معماری بعدی نیز تأثیرگذاری فراوانی داشته است.
یکی از ویژگی‌های برجسته معماری یونانی، استفاده گسترده از ستون‌ها است. ستون‌های یونانی معمولاً از موادی مانند سنگ مرمر ساخته می‌شدند و سه نوع اصلی داشتند: ستون‌های دوریک، یونیک و کورینتی. ستون‌ها به عنوان پشتیبان‌های ساختمان‌ها عمل می‌کردند و به شکل بسیار زیبا و هنرمندانه طراحی و آرایش می‌شدند.
یکی دیگر از ویژگی‌های مهم معماری یونانی، استفاده از آرک، که به عنوان روشی برای پشتیبانی سقف‌ها و سازه‌ها استفاده می‌شد. آرک‌ها معمولاً از ستون‌ها و بلاک‌های سنگی ساخته می‌شدند و به شکلهای مختلفی نظیر آرک تاول، آرک مادیوال و آرک کورینتی درآمده بودند.
مثال‌های مشهوری از معماری یونانی عبارتند از:
پارتنون: یکی از معروف‌ترین و برجسته‌ترین بناهای معماری یونانی در اتن، یونان. این بنا به عنوان معبدی به افرودیت، خدای گریز، ساخته شده است.
تمپل از سفینه: یکی از مهم‌ترین نمونه‌های معماری یونانی در جزیره سیسیلی، ایتالیا.
تمپل زیوس در الیس: یک معبد بزرگ در الیس، یونان که به پرستش زیوس، پادشاه خدایان یونانی، اختصاص داده شده بود.​​​​​​​

معرفی سبکهای معماری داخلی و خارجی